SEGUIRÁ EXISTINDO A TERRA DENTRO DE 5.000 MILLÓNS DE ANOS?

Antenas do telescopio ALMA, en Chile / ESO

O Sistema Solar, dentro de 5.000 millóns de anos. O Sol está morrendo. A estrela consumiu todo o seu combustible interno e as reaccións de fusión nuclear que a alimentan comezan a producirse en capas máis externas. A estrela ínflase ata converterse nunha xigante vermella centos de veces máis grande. Mercurio e Venus son devorados e desaparecen para sempre.

“Non sabemos se o noso planeta e Marte tamén serán engulidos”, explica a astrónoma Len Decin, da Universidade de Lovaina (Bélxica). Unha posibilidade é que a estrela perda gran parte da súa masa cando chegue ao final da súa vida. As órbitas dos planetas próximos afastaríanse do astro e isto poderíalles salvar, aínda que non é moi probable, segundo estudos anteriores. Outra opción é que o planeta si sexa alcanzado pola súa estrela pero parte do seu núcleo rochoso sobreviva. Ao final da súa vida, o Sol queda reducido a unha tenue anana branca cun tamaño similar á Terra, pero tan densa que un fragmento do tamaño dun azucarillo pesa unhas 10 toneladas.

O equipo de Decin descubriu que outro sistema solar relativamente próximo ao noso pode axudar a responder as dúbidas sobre o futuro máis remoto do noso planeta. Os astrónomos usaron a ALMA, un dos radiotelescopios máis grandes do mundo, para estudar a xigante vermella L2 Puppis. As observacións apuntan a que esta estrela moribunda ten uns 10.000 millóns de anos e que, na metade da súa vida, foi case idéntica ao Sol. O astro perdeu ao redor dun terzo da súa masa ao converterse en xigante vermella.

O equipo descubriu un corpo que orbita L2 Puppis e todo indica que se trata dun novo planeta, segundo explican nun estudo publicado en Astronomy and Astrophysics. O achado mostra que “é posible que un planeta sobreviv” á morte da súa estrela, resalta Decin. A L2 Puppis está a 200 anos luz da Terra, o que a converte “na segunda estrela deste tipo máis próxima á Terra” e a única delas que ten un planeta en torno seu, sinala a astrónoma.

“O planeta está a dúas unidades astronómicas do seu astro [dúas veces a distancia entre o Sol e a Terra] e ten unha masa unhas 10 veces maior que a de Júpiter”, sinala a astrónoma. “Podería ter un interior rochoso, aínda que os datos que obtivemos ata o momento non son concluíntes”. O seu equipo planea usar agora a alma e o Telescopio Moi Grande, ambos en Chile, para tentar pescudar máis sobre este planeta e a súa estrela. O ano pasado, outro equipo descubriu os cascallos dun planeta rochoso como a Terra que fora destruído por unha xigante vermella que está a 570 anos luz.

“Trátase dunha información astronómica de máximo interese, porque non se coñecen moitos planetas similares”, opina Ignasi Ribas, investigador do Instituto de Ciencias do Espazo (ICE-CSIC).

Moito tempo antes de que o Sol convértase nunha xigante vermella, “nuns poucos centos de millóns de anos”, o aumento da radiación solar causará o chamado “efecto invernadoiro descontrolado”, que fará que toda a auga líquida da Terra se evapore e desapareza da atmosfera, comenta Ribas. "O noso planeta deixará de ser habitable, mentres que outros corpos, como Europa e outras lúas de Júpiter, poden empezar a selo”, resalta.

FONTE: Xornal El País/Ciencia