UNHA POLINIA NA ANTÁRTIDA DO TAMAÑO DE PANAMÁ

Mar, xeo e nubes cobren eomar de Wedell nesta imaxe de satélite, tomada o 25-09-2017 / MODIS-Aqua/NASA Worldview

Un enorme buraco foi detectado na cuberta de xeo mariño da Antártida. O nome científico desta abertura é unha polinia, (un espazo aberto de auga rodeada de xeo). É a máis grande que se detectou desde os anos 70 no mar de Weddell. Cuns oitenta mil quilómetros cadrados, ten a extensión aproximada de Panamá.

Pero o seu enorme tamaño non é o máis estraño deste enorme buraco no xeo. A pesar de que é habitual que se produzan polinias nas rexións costeiras do xeo, no límite das placas de xeo; esta en concreto produciuse no corazón da mesma, nunha zona chamada banquisa, onde as placas de xeo esténdense máis aló do continente.

Os científicos do o proxecto SOCCOM (Southern Ocean Carbon and Climate Observations and Modeling) sorprendéronse ao descubrir que un flotador no mar de Weddell emerxera dentro da polinia.

As medicións oceánicas están a analizarse como parte dun estudo sobre as polinias do mar de Weddell. Con estas novas observacións xorde a posibilidade de que os segredos deste misterioso e enorme buraco poidan, ao fin, ser revelados.

En estudos recentes, investigadores afiliados a SOCCOM usaron modelos climáticos para explorar por que se forman estas polinias e como afectan os patróns oceánicos e de circulación atmosférica.

Con todo, a dificultade de montar expedicións antárticas no inverno implica que se fixeron poucas medicións destes eventos raros.

As polinias, por tanto, son frecuentes nas zonas costeiras das placas de xeo, pero, como é posible que unha zona continental xeada afúndase para dar lugar a esta enorme "fenda" no xeo?

O proxecto SOCCOM posúe unha gama de flotadores de perfís robóticos que poden colleitar medicións oceánicas durante todo o ano, mesmo debaixo do xeo mariño. Os científicos sinalan que a enorme polinia formouse debido a augas profundas do mar de Weddell, máis cálidas e salgadas que as augas da superficie; por tanto, correntes mariñas de convección darían lugar á destrución do xeo.

Conforme o xeo vai derritiéndose, máis e máis auga do mar está exposta á fría atmosfera, onde se arrefría e afúndese. Ao facelo, deixa paso ás augas de maior temperatura, e o proceso repítese. Todo iso dificulta a formación de novas capas de xeo. 

Aínda é pronto para afirmar que o cambio climático é o responsable deste fenómeno, con todo é necesario estudalo en profundidade dado o seu carácter extraordinario.

FONTE: Laura Marcos/Revista Muy Interesante