ICTIOSAURIOS

    

Os  ictiosaurios tiñan un aspecto parecido ao dos golfiños actuais

O  ictiosaurio sempre foi un dos grandes misterios da vida animal no Xurásico. Con aspecto de  delfin ou balea dentada, en realidade eran réptiles mariños que pouco tiñan que ver cos cetáceos. Ou iso críase ata agora. Un equipo internacional de investigadores, onde se inclúen científicos da Universidade Estatal de Carolina do Norte e a Universidade  Lund de Suecia, descubriron que o seu parecido vai moito máis alá do aspecto. A análise molecular e microestructural dun ictiososaurio  Stenopterygius do  Xurásico (datado en 180 millóns de anos e atopado en Alemaña) revela que estes animais probablemente eran de sangue quente, tiñan graxa illante e usaban a súa  coloración como camuflaxe dos depredadores.

"Os  ictiosaurios son interesantes porque teñen moitos trazos en común cos golfiños, pero non están relacionados en absoluto con estes mamíferos que habitan no mar", explican os autores da investigación publicada na revista Nature. Pero o enigma non queda aí: "Tampouco estamos moi seguros da súa bioloxía. Teñen moitas características en común cos réptiles mariños vivos, por exemplo as tartarugas mariñas; pero sabemos polo rexistro fósil que daban a luz ás súas crías, o que se asocia co sangue quente. Este estudo revela algúns deses misterios biolóxicos".

 

Representación fotográfica (arriba) e  diagramática (abaixo) do fósil de 85 cm de longo (que corresponde a aproximadamente a metade da lonxitude orixinal do animal) / Johan  Lindgren
 

Os investigadores identificaron  microestructuras de tipo celular que contiñan  orgánulos de  pigmento dentro da pel do fósil, o que podería indicar que usaban a  coloración como camuflaxe ante os depredadores. Ademais, atoparon rastros dun órgano interno, probablemente o fígado. Tamén observaron material  químicamente compatible coa graxa dos vertebrados, que só se atopa en animais capaces de manter a temperatura corporal independentemente das condicións ambientais.

As mostras foron mandadas a varios laboratorios internacionais, quen, á parte de realizar varias probas con  espectrometría de masas, extraeron tecidos brandos das mostras e realizaron múltiples análises  inmunohistoquímicos de alta resolución. Pola súa banda, o equipo de investigación tamén atopou evidencia química de graxa  subcutánea. "Esta é a primeira evidencia química directa de sangue quente nun  ictiosaurio, porque a graxa é unha característica dos animais de sangue quente", afirman.

En conxunto, os achados indican que o Stenopterygius tiña unha pel similar á dunha balea e unha  coloración similar á de moitos animais mariños vivos, escuros na parte superior e máis claros na parte inferior, o que proporcionaría a camuflaxe dos depredadores.

"Tanto morfolóxicamente como químicamente, atopamos que, aínda que  Stenopterygius consideraríase como un réptil, perdeu a pel  escamosa, igual que o fixo a tartaruga laúde (a máis grande das tartarugas mariñas actuais), o que reduciu a resistencia e aumentou a súa maniobrabilidade baixo a auga", apunta  os investigadores.

FONTE: abc.es/ciencia