O COÑECEMENTO DO NOSO CEREBRO CONVERTIRANOS EN SUPERHUMANOS

 

O eu, o ego, a conciencia ou como se queira denominar a ese observador que nos dá identidade e dítanos os actos volitivos foi un dos grandes misterios da filosofía, o misticismo e a ciencia desde que os seres humanos comezaron a  teorizar sobre a súa esencia e o que nos identifica como o que somos. Distintas correntes, desde o budismo ata a fenomenoloxía, teorizaron sobre a conciencia buscando definila e ata situala fisicamente, un esforzo ao que agora se uniu a neurobioloxía, unindo así dous camiños: o da ciencia e o do espírito, separados hai séculos pero destinados, parece, a converxer de novo nalgún momento. Divya Chander, doutora en  neurociencia, anestesióloga e profesora da Singularity University, é unha das persoas que con máis empeño buscou nos últimos anos esa definición científica da conciencia. E esta procura converteuse, dalgunha forma, no sentido da súa vida: “A beleza e sinxeleza da complexidade das neuronas éo todo. Todo canto somos. Nin sequera podo explicar como se relaciona unha cousa coa outra. Simplemente esa relación estreméceme por dentro. Non se como dicilo, é unha sensación a nivel espiritual, máis aló do científico”.

Chander soubo desde moi pequena que a súa paixón era o cerebro, o seu funcionamento e o seu  fisionomía: “con tan só sete anos adoitaba ler artigos científicos nunha revista chamada Scientific American”. Esta intención levouna a formarse nalgúns dos centros máis prestixiosos do mundo como Harvard e Stanford, e a converterse nunha das investigadoras que máis avanzou no terreo da  optoxenética aplicada ao estudo dos interruptores de soño e conciencia no cerebro. Os seus estudos, que teñen extraordinarias aplicacións prácticas en medicina, por exemplo, e a súa experiencia incitárona a reflexionar sobre o potencial do noso cerebro e o que poderemos chegar a conseguir no futuro a través da neurociencia. Segundo  Chander, escribir, mover robots ou comunicarnos a través do cerebro será posible nun tempo non moi afastado, e cre que eses avances chegarán mesmo a modificar a propia concepción da especie. Un salto interesante que, con todo, tamén pode ser perigoso se a desigualdade económica é a que dita quen pode e quen non beneficiarse dela: “Hai que asegurarse de que a tecnoloxía se democratiza, pola contra se empezamos a mellorar humanos o que pasará é que empezarán a evolucionar a unha velocidade que nalgún momento converteraos en superhumanos ou máis que humanos ou algo totalmente diferente. Acabarán tendo tal vantaxe fronte a aqueles que non poden permitirllo que non só crearemos unha nova especie, senón que marcaremos unha diferenza parecida á que existía entre nós e os nosos antepasados primates máis inmediatos”.

A científica estadounidense, que aínda soña con viaxar ao espazo como cando era unha nena de sete anos porque “estamos feitos de po cósmico”, pensa que seguiremos preguntándonos quen somos ata dar cunha resposta que nos satisfaga. E para iso, Chander cre que a ciencia e a tecnoloxía, pero tamén a filosofía e a espiritualidade, teñen moito que achegar a unha pregunta que deberiamos “dirixir ao cerebro”.

FONTE: José  L. Álvarez  Cedena/elpais.com