JORGE BLASS: MAXÍA E TECNOLOXÍA

En Unha vida ao grande, divertida película dirixida por Alexander Payne e protagonizada por Mat Damon, expúñase unha curiosa solución a un dos grandes males da humanidade, a sobrexplotación dos recursos e o aumento constante da poboación. A teoría mantida era a seguinte: se reducimos o tamaño dos humanos significativamente (en concreto os corpos pasan a ter o 0,3% do seu volume orixinal) reducimos tamén os problemas porque as necesidades e o consumo serán moi inferiores. Non sabemos se o mago español Jorge Blass inspirouse na sátira de Payne (sempre certeiro nas súas críticas ao american way of life) nin se ten pensado patentar a súa máquina redutora para comezar a facer pequeniños a un número cada vez maior de seres humanos, pero o que si é certo é que esta máquina converteuse nun dos números máis celebrados do seu novo espectáculo.

Blass leva máis de 20 anos nos escenarios innovando coa súa maxia nun territorio complexo nestes tempos de pantallas e realidades virtuais. O ilusionismo, a maxia como arte escénica, é un espectáculo milenario (hai quen remonta as súas orixes ao Imperio Exipcio baseándose nuns contos plasmados nun papiro de máis de 4.000 anos de antigüidade). Moitas veces identificamos o mago con cartas, serruchos, pombas, coellos e cordas. Unha imaxe que se quedou  desactualizada para o mundo dixital. Pero Blass, que conseguiu gañarse a admiración do mismísimo David Copperfield (“eleva a arte da maxia a outro nivel” dixo del), conseguiu introducir os modernos avances tecnolóxicos nos seus números para lograr un impresionante equilibrio entre a tradición e o futuro. “Teletransportarnos ou facernos invisibles son cousas que aínda a ciencia está a traballar e coa maxia podemos representalo no escenario, e facer soñar ao público coma se existisen esas tecnoloxías do futuro” reflexiona  Blass. E precisamente sobre o escenario o mago madrileño desprega un arsenal de aparellos como impresoras 3D, robots, drons ou unha incrible máquina que  miniaturiza ás persoas e que Alonso Trenado atreveuse a probar…

FONTE: José L. Álvarez Cedena/elpaís.com