EVIDENCIA DA CRISE CLIMÁTICA: O XEO DO ÁRTICO

Composición de imaxes creadas a partir de datos de satélites da Nasa (NASA)

O verán de 2020 no hemisferio norte aínda ten percorrido por diante, de calor, sen dúbida, pero polo que sabemos de momento, o xeo do océano Ártico está a vivir os seus peores momentos, polo menos desde que se dispoñen de datos fiables en tempo real.

A Nasa, a través do seu servizo especializado no estudo da superficie terrestres (Earth Observatory) presentou, o pasado 6 de agosto, como Imaxe do Día, unha fotomontaxe no que se comparan imaxes captadas desde satélites nestas mesmas datas do verán nos anos 2000, 2010 e 2020. Mesmo para os neófitos en clima, xeos árticos e radares espaciais, a comparativa non deixa lugar a dúbida de que a situación empeora de forma notable e rápida. A crise climática está máis que clara no rexión do Polo norte.

“En xullo diste ano, a capa de xeo que se estende polo océano Ártico alcanzou un nivel récord baixo para esta época do ano”, concreta a Nasa na súa páxina web.

Os mapas comparados, que vedes na parte superior, mostran a extensión do xeo mariño no océano Ártico nos meses de 2020. A extensión defínese como a área total na que a concentración de xeo é de polo menos o 15%: cantidade mínima á que as medicións baseadas no espazo proporcionan unha medición fiable, especifica a Nasa desde o punto de vista técnico. O contorno amarelo de cada mapa mostra a extensión media de 30 anos para os meses de xullo.

En xullo de 2020, a extensión do xeo promedio 7,28 millóns de quilómetros cadrados, polo que é a máis baixa para xullo desde o inicio das medicións satelitales en 1979. A extensión de xullo de 2020 é 2,19 millóns de quilómetros cadrados por baixo da media de 1981-2010 para o mes de xullo, e 310.000 quilómetros cadrados por baixo do mínimo récord anterior, establecido en 2019. Por contexto, a extensión do xeo en xullo de 2000 foi próxima á media de 1981-2010, e xullo de 2010 mediu 1,4 millóns de quilómetros cadrados por baixo da media.

As temperaturas do aire inusualmente cálidas en maio e xuño sobre Siberia prepararon o escenario para un rápido derretimento nos mares Siberia Oriental e Laptev, mentres que as correntes oceánicas axudaron a eliminar o xeo da costa ártica rusa, abrindo o Roteiro do Mar do Norte. En contraste, o xeo mariño nos mares de Chukchi e Bering estivo máis preto do normal en xullo, segundo o Earth Observatory da Nasa.

As variacións de temperaturas e masas de xeo no Ártico son habituais dun ano para outro pero, como mostran os datos da Nasa, os datos realmente importantes desde o punto de vista climático son as tendencias a medio e longo prazo. Neste caso, parece claro que a tendencia no Ártico é constante e acelerada, en consonancia coa indicada nos modelos de cambio climático.

FONTE: Joaquim El Cacho/lavanguardia.com