A ESENCIA DA EDUCACIÓN É AMOSAR O MUNDO COMO POSIBILIDADE

Ao filósofo e membro da Real Academia Española, Emilio  Lledó, quizá espertoulle a vocación docente o seu profesor don Francisco. Aquel mestre, en plena Guerra Civil, conseguía crear un espazo de alegría e liberdade con exercicios inspiradores a partir da lectura do Quixote. “Don Francisco facíanos ler e logo expúñanos ese substantivo, que eu non sei se entón eramos capaces de entender: “suxerencias”. Suxerencias da lectura. Eu entón non sabía que significaba nada do que el estaba a facer connosco, que era creándonos liberdade”, lembra  Lledó, que recibiu, entre outros galardóns, o Premio Princesa de Asturias de Comunicación e Humanidades, e o Premio Nacional das Letras Españolas, polo seu labor literario e divulgativo.

Considera que a esencia da educación non “asignaturesca” consiste en presentar o mundo como posibilidade, unha reflexión que desenvolveu en libros como ‘Sobre a educación’, ‘Os libros e a liberdade’, ou ‘Palabras no tempo. Abecedario filosófico’, este último ordenado e comentado por quen foi o seu alumno, Cipriano Játiva, que o entrevista nesta ocasión.

A carreira filosófica de Emilio  Lledó, desenvolta entre as Universidades de  Heideberg (Alemaña), A Lagoa, a UNED/UNED e Barcelona, inspirouse nos antigos gregos para defender a importancia do  logos e o diálogo, a linguaxe e a escritura ou a ética e o humanismo. “O ben, a beleza, a xustiza, a verdade. Ese é un horizonte ao que non podemos nunca renunciar, por moito que isto soe a utopía. Que soe, que siga soando, porque o día en que non soe estaremos a volver á caverna, á caverna xa sen luz”, conclúe.