BETELGEUSE, MÁSI PRETO DA TERRA DO QUE SE CRÍA

Comparación de tamaños entre diferentes estrelas, incluido o Sol, e Betelgeuse / Universidade Nacional de Australia

A principios diste ano, todas as alarmas disparáronse cando os astrónomos detectaron que o brillo de Betelgeuse, unha estrela xigante vermella que se atopa ao final da súa existencia, reducíase drasticamente en tres ocasións diferentes e durante un período de apenas tres meses (entre outubro de 2019 e xaneiro de 2020). Un comportamento así non se viu nos últimos 150 anos, e os científicos pensaron que podía ser un síntoma inequívoco de que a xigantesca estrela, máis de mil veces maior que o Sol, estaba a esgotar o seu tempo e dispoñíase a estalar como  supernova, un dos fenómenos máis violentos e espectaculares de todo o Universo.

Tras dous meses de intensos estudos, con todo, os investigadores déronse conta de que, a pesar de que efectivamente Betelgeuse está ao final da súa vida e de que terminará converténdose nunha supernova, a súa explosión podería non ser, despois de todo, tan inminente. O primeiro dos tres escurecementos da estrela, en efecto, debeuse a unha emisión de material, en forma de po, que durante uns meses ocultou parte da súa luz. Despois, ao disiparse a nube, o brillo volveu ser normal.

Agora, un novo estudo realizado por un equipo internacional de investigadores da Universidade Nacional de Australia, suxire que poderían pasar outros 100.000 anos antes de que a xigante vermella estoupase. Un suspiro en tempo estelar, aínda que unha eternidade para o ser humano. Pero non só iso. Os investiadores descubriron que en realidade a estrela é máis pequena e próxima á Terra do que se cría ata o de agora. O traballo acaba de publicarse en The Astrophysical Journal.

Segundo o estudo, esta superxigante vermella, parte da constelación de  Orión e que leva moito tempo fascinando aos científicos "estívose comportando de forma estraña ultimamente. Sabemos que o primeiro evento de atenuación involucrou unha nube de po. E descubrimos que o segundo evento, máis pequeno, debeuse probablemente a pulsacións da estrela".

Os investigadores utilizaron modelos hidrodinámicos e sísmicos para aprender máis sobre a física que impulsa esas pulsacións e facerse unha idea máis clara de en que fase da súa vida atópase exactamente Betelgeuse.

 "A estrela está a queimar helio no seu núcleo neste momento, o que significa que non está nin preto de explotar. Poderiamos estar á observar preto de cen mil anos antes de que ocorra unha explosión", indican. Cando chegue por fin ise momento, a estrela xigante converterase nun dos obxectos máis brillantes do ceo. O seu brillo será tal que proxectará sombras durante a noite e será, durante meses, perfectamente visible durante o día.

A boa noticia, con todo, é que Betelgeuse aínda está demasiado lonxe da Terra como para que a súa explosión teña un impacto significativo no noso planeta. En palabras dos investigadores, "segue sendo un gran problema cando estala unha supernova. E iste é o noso candidato máis próximo. Dános unha oportunidade única de estudar o que lles sucede ás estrelas como esta xusto antes de que exploten".

FONTE: J. Manuel Nieves/abc.es/ciencia