A LURA DE ASPECTO ALIENÍXENA

Imaxes dunha lura de aletas grandes, de aspecto alieníxena / Peter Etnoyer/Youtube

Nas profundidades dos océanos vive unha extensa e descoñecida colección de criaturas e de microorganismos que só puido ser estudada en poucas de ocasións. Tanto é así, que cada ano descríbense 2.000 novas especies, coma se os océanos fosen un mundo descoñecido dentro do noso planeta. Entre as fascinantes criaturas que moran na escuridade das xélidas augas destacan os cefalópodos (polbos, luras ou nautilos): coñécense unhas 650 especies destes animais, grandes e áxiles, que, nalgúns casos, teñen un sistema nervioso moi desenvolvido e unha gran intelixencia, que mesmo lles permite xogar, aprender e quizais ata soñar.

Entre as luras está a lura de aletas grandes, que forma parte do grupo dos magnapínidos. Son unhas criaturas moi estrañas, de aspecto alieníxena, que se caracterizan por ter non só unhas aletas grandes senón tamén uns brazos e uns tentáculos moi longos.

Estas criaturas apenas se observaron nunha ducia de ocasións en 30 anos, polo que son moi descoñecidos e misteriosos. Por exemplo, en 2007 púidose observar a unha destas luras suspendida maxestuosamente, a 2.400 metros de profundidade, xunto a un pozo de extracción no Golfo de México, cos seus brazos colgando cara ao fondo mariño.

Recentemente publicáronse en PLOS ONE, os resultados dunha ambiciosa sondaxe das profundidades da Gran Baía Australiana, realizado con cámaras remolcadas e vehículos operados remotamente (ROVs). En total, en dous anos de investigación lográronse cinco avistamentos da especie Magnapinna sp, unha lura de aletas grandes, a profundidades de case 1.000 a máis de 3.000 metros, que foron cruciais para avanzar considerablemente no coñecemento destes estraños seres.

A lura de aletas grandes observado (Magnapinna sp) / Osterhage et al. (PLOS ONE, 2020)

"Estes múltiples avistamentos foron moi reveladores", escriben os autores do estudo. "Son as primeiras observacións de “luras de aletas grandes” en augas australianas, e duplican as observacións destes animais no hemisferio sur, apoiando a hipótese de que son animais distribuídos por todo o globo».

Ademais, por primeira vez, non só observouse un exemplar, senón varios deles nunha zona relativamente próxima, entre os que se atoparon animais non feridos (moitos dos que se estudan atópanse en redes e aparecen danados), e exemplares xuvenís. Ademais, a tecnoloxía láser permitiu medir con máis precisión o tamaño do corpo destas luras.

"Describimos o seu hábitat, a súa coloración e novos detalles do seu comportamento como un exemplo horizontal da súa pose dos cóbados (pola que dobran os seus tentáculos en ángulo recto mentres están suspendidos), así como do enrolamento dos seus filamentos, comportamento nunca antes visto nunha lura", escriben os autores da investigación.

As observacións mostraron que estes animais pasan unha boa parte do seu tempo preto do fondo (viven nun hábitat bentónico), a profundidades batiais (de 200 a 2.000 metros) e abisais (de 2.000 a 4.000 m), convivindo con cogombros de mar nadadores, ourizos verdes e crinoideos. Parece que adoitan vivir en zonas de sedimentos brandos, en canles erosión e na parte superior de canóns submarinos.

Teñen tamaños que van dos 183 centímetros ao metro de lonxitude total. A súa cor é marrón alaranxado, con matices rosas e partes translúcidas, mentres que os seus  tentáculos son brancos e os seus ollos moi escuros.

Quizais o máis rechamante é o seu comportamento. quedan suspendidos en vertical, cos seus brazos en perpendicular ao fondo mariño. Aínda que se descoñece a función desta postura, sospéitase que os seus tentáculos son adherentes e que permítenlle capturar a presas que nadan preto do fondo (demersais).

Ademais, observáronse dous novos comportamentos nunca vistos ata o de agora. Por unha banda, a lura da especie Magnapinna sp enrola os seus longos tentáculos en espirais, para recollelos, e avistóuselles en posición horizontal, cos brazos estendidos e moi preto do fondo, aínda que descoñécese cal pode ser o motivo. É outro dos misterios que rodea a esta fascinante criatura das profundidades oceánicas.

FONTE: Gonzalo López Sánchez/abc.es/ciencia