A VIDA NO UNIVERSO SERÍA MOITO MÁIS ANTIGA QUE NA TERRA

A vida no universo sería moito máis antiga que a Terra / Greg Rakozy en Unplash

Hai evidencias indirectas de que a vida que coñecemos non comezou na Terra, afirma o astrofísico Ethan Siegel, senón que existía antes da formación da Terra.

A Terra orixinouse hai uns 4.500 millóns de anos, onde xurdiu a vida hai 3.800 millóns de anos: ocorreu 700 millóns de anos despois da formación do noso planeta e case 10.000 millóns de anos despois do Big Bang.

Siegel destaca tamén que a vida non se puido orixinar inmediatamente despois do xurdimento do universo, pero que tampouco necesitou eses 10.000 millóns de anos para emerxer por primeira vez.

De feito, puido xurdir moito antes, uns centos de millóns de anos despois do Big Bang, calcula Siegel. Outras estimacións, realizadas por astrónomo sueco René Liseau, apuntan a que a primeira vida podería aparecer cando o universo tiña menos de 100 millóns de anos.

O afamado astrónomo de Harvard, Avi Loeb, vai mesmo máis lonxe: estima que a primeira forma de vida puido xurdir só uns 50 millóns de anos despois do Big Bang, cando as primeiras estrelas desenvolveron a nucleosíntese estelar: fusión do hidróxeno en helio e despois en carbono. O carbono e outros elementos formados por este proceso son fundamentais para a vida.

Loeb engade algo non menos sorprendente: a vida podería xurdir tamén no futuro, sen ningunha relación directa coa Terra, en planetas que orbitan ao redor de estrella ananas, como Proxima Centauri, situada a só 4,22 anos luz de nós.

En calquera caso, está asumido que no máis remoto pasado déronse oportunidades para a vida nos centros das galaxias máis antigas. A galaxia máis antiga coñecida formouse 400 millóns de anos despois do Big Bang, cando só existía o tres por cento de todo o universo. Pode ser considerada unha referencia temporal da aparición da vida, uns 9.000 millóns de anos antes de que xurdise na Terra.

Mesmo hoxe apreciamos enormes cantidades de moléculas orgánicas complexas no espazo que rodea os centros das galaxias da Vía Láctea (unhas cinco mil), ou nas contornas onde se están formando futuras estrelas.

Supoñemos que esas moléculas orgánicas complexas, precursoras da vida, están tamén en galaxias que están máis aló da Vía Láctea (uns dous billóns), pero temos máis dificultades técnicas para recoñecelas.

Aínda que damos por feito que a auga é o único líquido que pode sustentar a vida, non podemos descartar que no universo primitivo puido haber outros líquidos talvez capaces de acollela.

Loeb sinala respecto diso que, despois de que se formasen as primeiras estrelas, puideron existir no universo outros líquidos que se cadra puideron ser favorables para algún tipo de vida.

Engade que, cando se cre vida artificial no laboratorio, poderemos pescudar se a vida é viable noutros líquidos, ademais da auga, xa que reproduciriamos os mecanismos que fixeron posible o salto da química á bioloxía.

A Terra non está no centro do sistema solar, como se cría en tempos de Copérnico. Tampouco o sistema solar está no centro da Vía Láctea, nin a nosa galaxia é o centro do Universo. Mesmo é posible que o Universo coñecido non sexa o único, senón que pode haber moitos universos máis dos que non sabemos nada. Por lóxica, podemos deducir tamén que a Terra, probablemente, non sexa o único fogar para a vida.

No noso planeta, a vida foi o resultado de condicións extremas que se produciron a unha idade moi temperá da Terra. Hoxe sabemos que esas condicións iniciais son comúns en todo o universo: non hai ningunha razón de peso para dubidar de que a vida, con toda probabilidade, xurdiu noutras partes do universo, aínda que nunca puidemos confirmalo.

De momento estamos a observar que hai indicios indirectos de vida no noso sistema solar, tanto nas lúas de Xúpiter e Saturno, como en Marte. As nubes de Venus estarían tamén infestadas de microorganismos.

Calquera comprobación que podamos obter na nosa veciñanza será un indicio determinante de que a vida, tal como coñecémola, non é exclusiva do planeta que habitamos, e nin sequera da nosa galaxia. Iso cambiaría a mentalidade humana.

FONTE: Eduardo Martínez de la Fe/farodevigo.es