O ÁRTICO DERRÉTESE O DOBRE DE RÁPIDO DO QUE SE PENSABA

O Ártico está gravemente enfermo, posto que o quecemento global aféctao con máis intensidade que ao resto do planeta. Os científicos acaban de descubrir que se  derrite moito máis rápido do que se cría e iso fará posible en breve prazo a navegación dos grandes mercantes a través do océano ata o de agora xeado.

O xeo mariño nas rexións costeiras do Ártico derrítese ata o dobre de rápido do que se pensaba anteriormente, segundo un novo estudo dirixido por investigadores da Universtity College London (UCL), que empregou novas técnicas, máis precisas e fiables. 

Os científicos axustan esta situación utilizando un mapa da profundidade da neve no Ártico, pero eses mapas permanecen sen actualizar desde hai décadas e non ten en conta o cambio climático.

No novo estudo, publicado na revista The Cryosphere, os investigadores substituíron o uso deste mapa polos resultados dun novo modelo informático deseñado para estimar a profundidade da neve que varía dun ano a outro.

Deste xeito, concluíron que o xeo mariño en rexións costeiras clave da rexión ártica se  derrite a un ritmo acelerado.  En concreto, o xeo podería estar a se fundir entre un 70% e un 100% máis rápido do que se pensaba anteriormente.

Robbie Mallett (UCL Earth Sciences), o estudante de doutoramento que dirixiu o estudo, dixo: "O espesor do xeo mariño é un indicador sensible da saúde do Ártico. É importante, xa que o xeo máis groso actúa como unha manta illante, para evitar que o océano quente a atmosfera no inverno e para protexer o océano da luz do sol no verán. Tamén é menos probable que o xeo máis delgado sobreviva durante o desxeo do verán ártico".

"Os cálculos anteriores do espesor do xeo mariño baséanse nun mapa de neve actualizado por última vez hai 20 anos. Debido a que todos os anos o xeo mariño comeza a formarse cada vez máis tarde, a neve na parte superior ten menos tempo para acumularse. Os nosos cálculos teñen en conta esta diminución da profundidade da neve por primeira vez, e suxiren que o xeo mariño está a adelgazar máis rápido do que pensabamos", agregou.

A coautora, a profesora Julienne Stroeve (UCL Earth Sciences), manifestou: "Hai unha serie de incertezas na medición do espesor do xeo mariño, pero cremos que os nosos novos cálculos son un gran paso adiante para interpretar con maior precisión os datos que temos dos satélites".

"Esperamos que iste traballo póidase utilizar para avaliar mellor o rendemento dos modelos climáticos que prognostican os efectos do cambio climático a longo prazo no Ártico, unha rexión que se está quentando a tres veces máis rápido que a taxa mundial e cuxos millóns de quilómetros cadrados de xeo son esenciais para manter fresco o planeta", engadiu.

Para calcular o espesor do xeo mariño, os investigadores utilizaron un radar do satélite CryoSat-2 da Axencia Espacial Europea. Ao medir o tempo que tardan as ondas de radar en rebotar desde o xeo, poden calcular a altura das placas xeadas sobre a auga e a partir de aí poden inferir o espesor total do xeo.

No novo estudo, os investigadores utilizaron un modelo de neve novo desenvolvido previamente por investigadores da UCL e a Universidade Estatal de Colorado, Snow Model-LG, que calcula a profundidade e densidade da neve utilizando datos como a temperatura do aire, as nevadas e os datos de movemento do xeo para rastrexar canta neve acumúlase sobre o xeo mariño mentres se move ao redor do Océano Ártico.

Combinando os resultados do modelo de neve coas observacións de radar por satélite, estimaron a taxa xeral de diminución do espesor do xeo mariño no Ártico, así como a variabilidade do espesor do xeo mariño dun ano a outro.

Descubriron que a taxa de diminución nos tres mares costeiros árticos de Laptev, Kara e Chukchi aumentou nun 70%, un 98% e un 110%, respectivamente, en comparación con cálculos anteriores. Tamén atoparon que, nos sete mares costeiros, a redución no espesor do xeo mariño dun ano a outro aumentou nun 58%.

O xeo mariño nos mares costeiros varía tipicamente de medio metro a dous metros de espesor. De forma cada vez máis evidente, o xeo desta rexión non logra sobrevivir ao desxeo do verán e se  derrite con máis intensidade.

Esta maior perda de xeo mariño nos mares costeiros do Ártico ten implicacións para a actividade humana na rexión, tanto en termos de navegación ao longo do Roteiro do Mar do Norte durante unha gran parte do ano (cousa que ata o de agora non era posible), como na extracción de recursos do fondo mariño como petróleo, gas e minerais.

Mallett afirmou respecto diso: "Os barcos que sigan o novo roteiro ao redor de Siberia reducirían as emisións de combustible e carbono necesarias para mover mercadorías ao redor do mundo, particularmente entre China e Europa. Con todo, tamén aumenta o risco de derrames de combustible no Ártico, cuxas consecuencias podería ser terrible”.

“O adelgazamento do xeo mariño costeiro tamén é preocupante para as comunidades indíxenas, xa que deixa os asentamentos na costa cada vez máis expostos ao clima forte e a acción das ondas do océano emerxente", agregou.

Mallett, o profesor Stroeve e o coautor, o Dr. Michel Tsamados (UCL Earth Sciences), pasaron varias semanas investigando a neve e o xeo no Ártico a bordo do buque de investigación alemán Polarstern, que explorou o Océano Ártico central en 2019 e 2020.

FONTE: elmundo,es/ciencia      Imaxe: Larissa Beumer/Greenpeace