SABÍAS QUE... AS MOSCAS TEÑEN UN CORAZÓN NA CABEZA

Unha nova investigación desenvolvida na Universidade de Iowa logrou describir con precisión un mecanismo mediante o cal a mosca da froita activa un "corazón" na súa cabeza. A dinámica dun músculo situado no cerebro da mosca é similar á que leva adiante o corazón: permite bombear hemolinfa, o equivalente ao sangue nos insectos, cara ás antenas.

Aínda que xa se coñecía a existencia destes corazóns secundarios nos insectos e, concretamente, a presenza da cabeza-corazón da mosca, ninguén explorara ata o momento con detalle como funcionaba. A investigación foi publicada na revista Journal of Experimental Biology.

Os pulsos rítmicos producidos polo estraño órgano son xerados automaticamente por un pequeno músculo que atravesa o centro do cerebro, de adiante cara atrás, na cabeza da mosca. Un importante avance do novo estudo é lograr filmar a cabeza-corazón en acción nunha mosca viva. A hemolinfa é o líquido circulatorio que presentan certos invertebrados, como os artrópodos e moluscos, parecido ao sangue dos vertebrados. A súa composición varía notablemente dunha especie a outra: no caso da mosca da froita, este líquido é o que precisamente "bombea" o corazón situado no seu cerebro.  Tanto a mosca da froita como outros insectos posúen un corazón principal no abdome, que distribúe a hemolinfa cara a distintos sectores do corpo. Con todo, a potencia desa bomba non é suficiente para chegar co líquido ás extremidades. En función desta limitación, os insectos posúen corazóns secundarios ou alternativos, que permiten que a hemolinfa chegue a determinadas áreas vitais, situadas en sectores externos. É o caso das antenas, encargadas de propiciar o olfacto e a audición.

A cabeza-corazón identificada no novo estudo é un deses corazóns complementarios, que xustamente está destinado a transportar a hemolinfa ata as antenas. Ademais, os biólogos descubriron que o sorprendente órgano posúe unha membrana elástica en forma de bocha, que cumpre unha tarefa de gran importancia.

Se o músculo situado na cabeza contráese, a membrana estírase e abre válvulas que "succionan" a hemolinfa presente nese ambiente, situándoa nunha cámara de 50 micrómetros de ancho. Cando a cabeza-corazón reláxase, as válvulas péchanse e a hemolinfa "resgardada" na cámara é empuxada a través de tubos directamente conectados ás antenas, chegando ás mesmas pola acción do mecanismo elástico.

FONTE: Pablo Javier Piacente/farodevigo.es