O ASTEROIDE (469219) 2016 HO3 PRÓXIMO Á TERRA, PODERÍA SER UN FILLO DA LÚA

 

O asteroide (469219) 2016 HO3 é un obxecto próximo á Terra (NEO, polas súas siglas en inglés) que foi descuberto en 2016 co telescopio PanSTARRS desde Hawai (EE UU) e bautizado como Kamo`oalewa en alusión a unha cría ou fillo do que fala un canto de creación hawaiano. En realidade así podería ser, e a súa ‘nai’, a Lúa.

Un equipo de astrónomos dirixidos desde a Universidade de Arizona (EE UU) publicaron na revista Nature Communications Earth and Environment un estudo onde se expón que este pequeno asteroide, de entre 40 e 60  m de diámetro, é probable que sexa un fragmento do noso satélite: unha pequena lúa en miniatura que acompaña de preto (a uns 14,5 millóns de km) ao noso planeta.

Kamo`oalewa é un cuasisatélite, obxectos dos que se sabe pouco polo seu pouco brillo e ser difíciles de observar. Neste caso é uns 4 millóns de veces máis débil que a estrela máis tenue que o ollo humano pode captar nun ceo escuro, e debido á súa órbita e cando o ilumina o Sol só pode verse desde a Terra durante unhas poucas semanas cada mes de abril.

 

 Ilustración do asteroide Kamo`oalewa no sistema Terra-Lúa.

Utilizando o Gran Telescopio Binocular (LBT) do monte Graham, no sur de Arizona, o equipo de astrónomos dirixido polo estudante graduado Ben Sharkey e o seu titor Vishnu Reddy descubriu o pasado abril –en 2020 non puideron pola pandemia– que o espectro ou patrón de luz reflectida deste pequeno asteroide coincide co das rochas lunares das misións Apolo da NASA, o que suxire que procede do noso satélite.

“Kamo`oalewa reflicte a luz solar dunha forma máis típica dos minerais que se atopan na Lúa (silicatos) que dos asteroides máis comúns”, explica Sharley, aínda que recoñece que “máis observacións con telescopios achegarían novas pezas a este crebacabezas, e a recollida de mostras deste obxecto confirmaría ou rexeitaría directamente esta hipótese”. Científicos de Estados Unidos e China xa planean esa posibilidade enviando misións.

A órbita de Kamo`oalewa tamén ofrece outra pista da súa orixe lunar, xa que é similar á do noso planeta pero cunha lixeira inclinación. Non é a típica dos asteroides próximos á Terra, subliña outra das autoras, Renu Malhotra: “É moi improbable que un asteroide dos máis comúns desprácese espontaneamente a unha órbita case satelital como a de Kamo`oalewa. Estimamos que chegou a ela hai uns 500 anos, e non permanecerá aquí moito tempo, só uns 300 anos”.

No artigo discútense as distintas posibilidades sobre a súa orixe. “Unha delas é que Kamo`oalewa sexa un asteroide común que se axustou na súa órbita actual por pura sorte”, apunta Sharkey, “pero se a súa órbita non é unha simple coincidencia, iso indícanos que podería estar relacionado co sistema Terra-Lúa. E se procede da Lúa, poderiamos pensar que esta recibiu moitos impactos ao longo da súa historia. Quizá este asteroide sexa o resultado dun de eles”.

En calquera caso, os autores non están seguros sobre como puido desprenderse, en parte, porque non se coñecen outros asteroides de orixe lunar.

O astrónomo Carlos de la Fuente Marcos da Universidade Complutense de Madrid, que non participou no estudo, lembra que existen cálculos sobre a evolución do material exectado durante a formación de cráteres de impacto na Lúa, que se coñecen uns poucos meteoritos cuxo orixe lunar está confirmado ao 100 % grazas ás mostras do programa Apolo e algunha dos rusos, e que os impactos no noso satélite seguen ocorrendo hoxe en día.

“Por tanto –sinala–, a comunidade científica ten claro que material de orixe lunar está a ser inxerido no espazo próximo á Terra: unha fracción pode chocar co noso planeta producindo meteoritos e o resto pode permanecer na rexión circumterrestre formando parte do cinto asteroidal dos Arjunas, obxectos que comparten a órbita do noso planeta. Pero ata o de agora non se atopou unha evidencia sólida, como a de Kamoʻ oalewa, sobre a existencia de asteroides próximos á Terra que puidesen ter a súa orixe en impactos lunares relativamente recentes”.

“A maioría dos asteroides de tipo Arjuna non foron estudados espectroscópicamente e non sería estraño que houbese máis con espectros compatibles coa composición do material lunar traído polas misións Apolo”, prognostica De la Fuente Marcos, coautor de estudos onde se analizan outros cuasisatélites da Terra, como 2020 PP1, que parecen ser parentes dinámicos de Kamo`oalewa.

“Non nos sorprendería que algún destes obxectos tivese un espectro consistente co de Kamo’ oalewa –conclúe–, pero desafortunadamente son extremadamente difíciles de observar e só os telescopios máis grandes (como o LBT ou o Gran Telescopio CANARIAS) poden facilitarnos información espectroscópica de eles”.

FONTE: farodevigo.es