AS DIMINUTAS ALGAS TERRESTRES ACTÚAN CONTRA O QUENTAMENTO GLOBAL

Imaxe ao microscopio dunha alga terrestre / CSIC

Unha investigación levada a cabo por científicos europeos entre os que figura Enrique Lara, investigador do Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC) no Real Xardín Botánico (RJB) de Madrid, demostrou que as algas terrestres teñen unha especial relevancia para os ecosistemas terrestres.

Tal e como fan as plantas, estes microorganismos captan o CO₂ atmosférico e contribúen así ao almacenamento do carbono no chan, actuando desta maneira contra o quecemento global.

Grazas ao seu elevado contido en fibra, macro e micronutrientes, aminoácidos, vitaminas e fitohormonas vexetais, as algas actúan como acondicionador do chan e contribúen á retención da humidade. Ademais, polo seu contido en minerais, son un fertilizante útil e unha fonte de oligoelementos.

Hai dúas décadas aproximadamente, o biólogo mariño estadounidense Paul Falkowski comprobou que as algas mariñas captaban tanto carbono anualmente como todas as plantas terrestres reunidas. Neste proceso, as algas, cualificadas de bosque escondido, aproveitan a abundante luz solar que incide sobre o mar para activar a súa fotosíntese.

Por mor deste descubrimento, a pregunta que se expuxeron os científicos é si tamén existe un bosque escondido en terra firme. Todo apunta a que si, a que non todo é escuridade no chan. Tal e como se acreditou, a luz permite a vida dunha media de 5 millóns de algas microscópicas, bacterias e eucariotas fotosintetizadores por gramo de chan a nivel global.

No entanto, ata o momento, a presenza destes organismos fora cualificada de discreta e o papel que xogan na biodiversidade era considerado meramente anecdótico.

Os autores deste estudo, que acaba de publicarse na revista The New Phytologist, recompilaron datos de produtividade e cuantificaron a masa de carbono captada anualmente polas algas microscópicas a nivel planetario a través de modelizacións baseadas en aprendizaxe automática (machine learning).

"Estes datos permitíronnos estimar que as algas do chan captan ata 3,6 xigatoneladas de carbono por ano, o que representa aproximadamente un 30% das emisións anuais humanas de CO₂ a nivel global", asegura o investigador Enrique Lara.

Así mesmo, este descubrimento permite desmontar algúns apriorismos, segundo os cales a fotosíntese microbiana era relevante unicamente en ambientes acuáticos.

Imaxe dunha Trentepohlia aurea / wikipedia e As algas tamén se asocian a outros organismos / pxhere

Enrique Lara considera que "estes resultados revelan a importancia de preservar os ecosistemas terrestres como unha tarefa urxente á hora de reducir o CO₂ atmosférico para salvagardar o clima. Tamén abren a porta a manipular a produción de microalgas do chan co obxectivo de incrementar a captación de carbono atmosférico", conclúe.

As algas son organismos que fan a fotosíntese e que por tanto producen osíxeno, e que dispoñen de clorofila similar á das plantas. Pertencen ao reino chromista (integrados no reino protista) e o seu tamaño resulta moi variable, desde as enormes algas mariñas de varias decenas de metros ás especies microscópicas que habitan o chan. Aínda que requiren luz e certa cantidade de auga para sobrevivir, as algas atópanse en todos os ambientes terrestres, e son a base alimenticia de protozoos, nematodos, ácaros e lombrigas de terra. A súa reprodución pode ser sexual ou asexual.

As algas asócianse aos fungos para formar liques, organismos máis complexos que contribúen á mellora biolóxica dos silicatos mediante a excreción de ácidos orgánicos, proceso básico para converter as rochas en terra.

No chan, as algas son máis numerosas que os protozoos ou a macrofauna, pero a súa poboación é menor que os procariotas (bacterias e arqueas). As formacións de colonias de algas varían entre 103 e 106 unidades formadoras de colonias/gramo de chan, sendo habitual que estas algas acheguen entre 7 e 300 kg á biomasa do chan.

Iso si, a poboación de algas varía segundo o tipo de chan: en chans amornados as algas verdes son máis abundantes que as diatomeas, e estas á súa vez son máis numerosas que as algas verde-amareladas; en chans acedos predominan as algas verdes, e en chans neutros as diatomeas.

As algas atópanse nas capas máis superficiais do chan, con acceso a auga e luz, aínda que poden acharse algas ata un metro de profundidade, pero que seguramente estarán inactivas, atoparanse en estado de repouso. As algas tamén poden ser endolíticas (que se atopan dentro das rochas), principalmente en rochas areniscas e calcarias, onde a auga e a luz poden penetrar, segundo informa Agrología/wordpress.

FONTE: F. J. Benito/farodevigo.es