STONEHENGE, UN CALENDARIO SOLAR DE 365,25 DÍAS AO ANO

Stonehenge, en Salisbury /Chris Gorman Getty

O sitio de Stonehenge, un monumento megalítico tipo crómlech construído entre finais do Neolítico e principios da Idade de Bronce e situado en Inglaterra, puido representar un calendario solar de 365,25 días ao ano calibrados pola aliñación dos solsticios.

Durante moito tempo pensouse que este famoso sitio de Stonehenge serviu como un calendario antigo, dada a súa aliñación cos solsticios. Agora, unha investigación identificou como puido funcionar.

Os novos achados sobre a historia dese círculo de pedra, xunto coa análise doutros sistemas de calendario antigos, levaron a Timothy Darvill, da Universidade de Bournemouth (Reino Unido), a botar unha nova ollada a Stonehenge. A súa análise, publicado na revista Antiquity, concluíu que o sitio foi deseñado como un calendario solar.

"A clara aliñación solsticial de Stonehenge levou á xente para suxerir que o sitio incluía algún tipo de calendario desde o anticuario William Stukeley", apunta Darvill, que engade que ese lugar era "un calendario baseado nun ano solar tropical de 362,25 días".

Crucialmente, investigacións recentes demostraron que as pedras de Stonehenge que se agregaron durante a mesma fase de construción ao redor do ano 2.500 a. C. procedían da mesma zona e posteriormente permaneceron na mesma formación. Isto indica que traballaron como unha soa unidade.

Darvill analizou esas pedras, examinou a súa numeroloxía e comparounas con outros calendarios coñecidos deste período. Identificou un calendario solar no seu deseño, suxerindo que servían como unha representación física do ano que axudaba aos antigos habitantes do condado de Wiltshire a levar a conta dos días, as semanas e os meses.

"O calendario proposto funciona dunha maneira moi sinxela. Cada unha das 30 pedras no círculo de pedras sarsen representa un día dentro dun mes, dividido en tres semanas cada unha de 10 días", indica Darvill, antes de recalcar que as pedras distintivas no círculo marcan o comezo de cada semana.

Ademais, necesitábase un mes  intercalado de cinco días e un día bisesto cada catro anos para coincidir co ano solar. "O mes  intercalado, probablemente dedicado ás deidades do sitio, está representado polos cinco trilitos no centro do sitio", subliña Darvill, que agrega que as catro pedras situadas fóra do círculo proporcionan marcadores para marcar ata un día  bisesto.

Os solsticios de inverno e verán estarían enmarcados polos mesmos pares de pedras cada ano. Un dos trilitos tamén enmarca o solsticio de inverno, o que indica que puido ser o aninovo. Esta aliñación solsticial tamén axuda a calibrar o calendario: calquera erro ao contar os días sería facilmente detectable, xa que o sol estaría no lugar equivocado nos solsticios.

Ese calendario, con semanas de 10 días e meses adicionais, pode parecer inusual hoxe. Con todo, calendarios como este foron adoptados por moitas culturas.

Tal calendario solar desenvolveuse no Mediterráneo oriental nos séculos posteriores ao 3.000 a. C. e foi adoptado en Exipto como calendario civil ao redor de 2.700 e foi amplamente utilizado ao comezo do reino antigo ao redor de 2.600 a. C., segundo Darvill. Isto expón a posibilidade de que o calendario seguido por Stonehenge poida provir da influencia dunha destoutras culturas.

FONTE: elmundo.es