POR QUE AS VEAS VENSE AZUIS?

As nosas veas son unha parte fundamental do noso corpo porque transportan o sangue a través do mesmo. Eses camiños (que en realidade non son azuis) que adoitamos observar con detemento cando debemos realizar algún estudo médico e necesítase extraer sangue, son fundamentais para o funcionamento do noso organismo.

O sangue é tecido vivo formado por líquidos e sólidos. A parte líquida, chamada plasma, contén auga, sales e proteínas. A parte sólida do sangue contén glóbulos vermellos, glóbulos brancos e plaquetas O sangue  venosa e parcialmente desosixenada tórnase dunha cor vermella escura. O sangue arterial e osixenado ten unha cor vermella brillante.

As telangiectasias son capilares ou veas pequenas que se dilatan e fanse visibles na pel, máis frecuentemente na cara, pescozo, escote e brazos.

O sangue obtén a súa coloración dos glóbulos vermellos, que conteñen hemoglobina, moléculas ricas en ferro que son de cor vermella brillante cando transportan osíxeno e dun vermello máis escuro e apagado cando están desosixenadas. Entón, por que parecen ser azuis?

A resposta non é simple e depende de varios factores, incluíndo a forma en que perciben os ollos a cor, como se comporta a luz cando entra en contacto co teu corpo e as propiedades especiais do sangue. A luz viaxa en picos e caídas, e a distancia entre ambos é o que se denomina lonxitude de onda. Ademais, e moi importante, as diferentes cores de luz teñen ondas de diferentes lonxitudes, polo que se absorben e reflicten de maneira diferente cando golpean a nosa pel.

A luz vermella ten unha lonxitude de onda moi longa, isto permítelle viaxar a través da pel con relativa facilidade e ser absorbida pola hemoglobina no sangue. A luz azul, en cambio, ten unha lonxitude de onda moito máis curta, de modo que a pel reflíctea principalmente.

Se proxectas luz branca no brazo, onde hai veas, a luz vermella será absorbida e a luz azul reflectirase. Nese sentido, a luz que regresa aos nosos ollos conterá máis lonxitudes de onda azuis que vermellas, facendo que as veas se vexan azuis en comparación coa pel circundante.

A algunhas persoas márcanselles máis, ou son máis visibles por baixo da pel. Isto sucede polos diferentes tipos de peles e tamén pola delgadeza da mesma. Mentres máis delgada é a pel, máis se verán as veas.

O que non se vexan as veas vermellas e véxanse azuis ou verdes débese á indución cromática chamada “contraste simultáneo”, a cal leva a un alto grao de contraste entre as dúas cores. Os médicos ás veces fan uso deste fenómeno facendo brillar unha luz vermella ou infravermella sobre a pel para axudalos a situar unha vea para administrar unha inxección.

Estímase que se puxésemos todos os vasos sanguíneos do noso corpo aliñados, constituíndo unha soa estrutura lineal (arterias, veas e capilares), o conduto resultante daría máis de dúas voltas á Terra (máis de 100.000 Km), aínda que o 90% da lonxitude estaría formada polos capilares, a lonxitude das veas e das arterias sumadas sería dun 10.000 Km.

As veas teñen unha capa muscular que ten a capacidade de contraerse. Isto ocorre no noso corpo de maneira involuntaria, e fano en situacións de estrés ou medo, de aí a causa das típicas caras pálidas ou mans brancas cando nos atopamos nesas circunstancias.

En resumo, a maioría das persoas ven as veas azuis por mor dunha especie de efecto óptico da pel. As propiedades físicas desta determinan o reflexo diferente de luz de determinadas lonxitudes de onda. Por esta razón, as veas só parecen azuis cando están situadas a poucos milímetros por baixo da epiderme.

FONTE: Doctor Fision/muyinteresante.es        Imaxe: invdes.com.mx/ciencia-ms