O NÚCLEO DA TERRA OSCILA, E ISO CAMBIA A DURACIÓN DOS DÍAS

A ilustración amosa como as oscilacións do núcleo levan a cambiar a dirección de xiro, alterando a duracións dos días / Edward Sotelo/USC/abc.es

Científicos da Universidade do Sur de California (USC), en Estados Unidos, atoparon probas de que o núcleo interno da Terra oscila, contradicindo os modelos previamente aceptados que suxerían que viraba constantemente a un ritmo máis rápido que a superficie do planeta, segundo publican na revista Science Advances.

O seu estudo mostra que o núcleo interno cambiou de dirección no período de seis anos comprendido entre 1969 e 1974, segundo a análise dos datos sísmicos. Os científicos afirman que o seu modelo de movemento do núcleo interno tamén explica a variación da duración do día, que demostrou oscilar de forma persistente durante as últimas décadas.

"A partir dos nosos achados, podemos ver que a superficie da Terra desprázase con respecto ao seu núcleo interno, tal e como vén afirmando desde hai 20 anos -explica John E. Vidale, coautor do estudo e profesor do Decanato de Ciencias da Terra no Dornsife College of Letters, Arts and Sciences da USC-. Con todo, as nosas últimas observacións mostran que o núcleo interno virou lixeiramente máis amodo entre 1969 e 71 e logo moveuse na outra dirección entre 1971 e 74. Tamén observamos que a duración do día creceu e reduciuse, como era de esperar. A coincidencia destas dúas observacións fai que a oscilación sexa a interpretación máis probable", subliña.

O coñecemento do núcleo interno, unha bóla quente e densa de ferro sólido do tamaño de  lutón, ampliouse enormemente nos últimos 30 anos. Demostrouse que se move e/ou cambia durante décadas. Ademais, é imposible observalo directamente, polo que os investigadores esfórzanse por explicar o patrón, a velocidade e a causa do movemento e os cambios mediante medicións indirectas.

Unha investigación publicada en 1996 foi a primeira en propoñer que o núcleo interno xira máis rápido que o resto do planeta (o que tamén se coñece como superrotación), a razón de aproximadamente un grao por ano. Os descubrimentos posteriores de Vidale reforzaron a idea de que o núcleo interno xira a un ritmo máis lento.

Utilizando os datos do Large Aperture Seismic Array (LASA), unha instalación da Forza Aérea de Estados Unidos en Montana, o investigador Wei Wang e Vidale descubriron que o núcleo interno viraba máis amodo do previsto anteriormente, aproximadamente 0,1 graos por ano. O estudo analizou as ondas xeradas polas probas de bombas nucleares subterráneas soviéticas realizadas entre 1971 e 1974 no arquipélago ártico de Novaya Zemlya mediante unha nova técnica de formación de feixes desenvolta por Vidale.

Os novos achados xurdiron cando Wang e Vidale aplicaron a mesma metodoloxía a un par de probas atómicas anteriores baixo a illa de Amchitka, no extremo do arquipélago de Alaska: Milrow en 1969 e Cannikin en 1971. Medindo as ondas de compresión resultantes de lasexplosións nucleares, descubriron que o núcleo interno invertira a súa dirección, sub-rotando polo menos unha décima de grao por ano. Este último estudo supuxo a primeira vez que a coñecida oscilación de seis anos indicábase mediante unha observación  sismológica directa.

"A idea de que o núcleo interno oscila era un modelo que existía, pero a comunidade estaba dividida en canto á súa viabilidade -afirma Vidale-. Penetrámonos nisto esperando ver a mesma dirección e velocidade de rotación no par de probas atómicas anteriores, pero en lugar diso vimos o contrario. Sorprendeunos bastante ver que se movía na outra dirección".

Vidale e Wang sinalan que as investigacións futuras dependerán de que se atopen observacións suficientemente precisas para comparalas con estes resultados. Grazas á utilización de datos sismolóxicos procedentes de probas atómicas en estudos anteriores,  puideron precisar o lugar e o momento exactos do evento sísmico moi simple, di Wang. Con todo, o LASA de Montana pechou en 1978 e a era das probas atómicas subterráneas de Estados Unidos terminou, o que significa que os investigadores terían que basearse en datos sísmicos comparativamente imprecisos, mesmo cos recentes avances en instrumentación.

O estudo apoia a especulación de que o núcleo interno oscila en función das variacións da duración do día (máis ou menos 0,2 segundos en seis anos) e dos campos xeomagnéticos, que coinciden coa teoría tanto en amplitude como en fase. Vidale afirma que os achados proporcionan unha teoría convincente para moitas cuestións expostas pola comunidade investigadora.

"O núcleo interno non está fixo: móvese baixo os nosos pés, e parece ir e vir un par de quilómetros cada seis anos -resume  Vidale-. Unha das preguntas que tentamos responder é se o núcleo interno móvese progresivamente ou se está maiormente bloqueado en comparación con todo o demais a longo prazo. Tentamos comprender como se formou o núcleo interno e como se move ao longo do tempo; este é un paso importante para comprender mellor este proceso", destaca.

FONTE: heraldo.es