PEIXES VOADORES EN GALICIA

 Exemplar presenciado na madrugada do pasado domingo / Antón Padín

O cambio climático segue transformando a vida tal e como a coñecemos. O peixe voador, unha especie propia do sur, sucou Galicia co inicio do verán atraído polo quecemento das nosas augas. A súa aparición esta vez foi na illa da Toxa, onde unha parella de pescadores capturou atónita as súas características ás.

"É o máis raro que vin desde que pesco", conta Antón Padín, pescador que inmortalizó a viaxe submarina do peixe voador pola illa grovense mentres faenaba coa súa parella, Marta Magariños, ás 2:00 horas da pasada madrugada. O ano pasado, acháronse dous exemplares similares, un a finais de maio na ría ferrolá e outro en plena época estival tamén nas Rías Baixas. Estes animais poden chegar a alcanzar o 60 km/h baixo auga cando están a piques de despegar e chegáronse a captar algúns que prolongan o seu voo, con varios planeos, ao longo de ata 400 metros, segundo estudos.

A presenza deste animal en Galicia é realmente inusual, pois se trata dunha especie que vive cómoda en augas cálidas, propias do sur. O quecemento global provocado pola descontrolada contaminación no planeta elevou nos últimos anos a temperatura dos mares galegos, polo que o peixe voador atopa cada vez máis favorable o hábitat mariño da nosa comunidade.

A primeira vez que se datou a existencia deste peixe nas rías autóctonas foi en 1936. Neste caso, tratouse dunha especie da que xamais volveu a haber rastro, a cheilopogon pinnatibarbatus. Con todo, a especie protagonista actualmente nos nosos dominios é outra, a cheilopogon heterurrus, citada por primeira vez en 1983 por Solórzano e colaboradores, aínda que foi no últimos tres-catro anos cando as súas visitas proliferáronse: "A súa aparición é cada vez máis frecuente debido ao quecemento das augas", expón o especialista vigués Rafael Banón (biólogo do GEMM), quen examinou uns catro exemplares na súa carreira.

A incógnita agora radica en destripar se os peixes voadores observados en Galicia viaxan desde o sur "ou se reproducen aquí", abunda Bañón. Tamén descoñécese por que adoitan nadar sós cando a súa natureza adóitalles empuxar a vivir en comunidade.

FONTE: Edgar Melhor/farodevigo.es/mar