CINCO ANIMAIS CON BIOLUMINISCENCIA IV

Lura vampiro ‘Vampyroteuthis infernalis; CC. Emőke Dénes)

Entre os cefalópodos tamén hai casos de bioluminiscencia, quizá o máis fascinante sexa o lura vampiro (Vampyroteuthis infernalis). A pesar do seu nome, este cefalópodo, que non é nin polbo nin lura, ten notables diferenzas con estes. Por unha banda, o número de brazos; ten oito e non dez, pódeos rexenerar se os perde, a parte interna está cuberta de espiñas en lugar de ventosas, e están unidos entre si por unha membrana. Ademais, ten dous longos filamentos retráctiles que son únicos entre os cefalópodos.

Os órganos luminiscentes do lura vampiro están situados baixo a pel, chamados fotóforos, localízanse na súa maioría ao final dos brazos. A pel ten unha serie de células en forma de lente, transparentes, que se estenden ou se comprimen grazas a músculos da pel, abrindo ou pechando o paso da luz.

Por unha banda, este animal pode utilizar a luz como cebo para atraer ás súas presas. Con todo, quizá o máis sorprendente do lura vampiro é o seu sistema de defensa. En lugar de tinta, emite unha substancia mucosa e adhesiva, cargada de partículas bioluminiscentes. Cando é atacado, o lura vampiro aproveita para envolverse sobre si mesmo cos brazos, expoñendo unha superficie negra e espiñenta para evitar ser devorado, á vez, emite este moco brillante, que se adhire ao cazador, cegándoo, delatándoo ante outras posibles presas, e converténdoo, ao mesmo tempo, nunha presa fácil de ver para outros depredadores.

Continuará...

FONTE: Vary (Álvaro Bayón)/muyinteresante.es/naturaleza