LAGARTO PREHISTÓRICO 1000 VECES MÁIS GRANDE QUE OS ACTUAIS

Descobren un lagarto prehistórico que era 1.000 veces máis grande que os actuais / Midjourney/Sarah Romero

Un lagarto acoirazado xigante viviu hai uns 47.000 anos xunto a outro tipo de megafauna extinta no noso planeta prehistórico. O lagarto extinto de armadura puntiaguda e poderosas mandíbulas, era unha versión estrañamente xigante dos eslizóns modernos: 1.000 veces máis grande que os eslizóns actuais.

En 2009 e 2013, os científicos describiron dous fósiles misteriosos, parte dunha mandíbula e un cranio, atopados nas covas de Wellington en Nova Gales do Sur. Parecían pertencer a eslizóns, un tipo de lagarto, pero a condición do descubrimento residía en que estes fósiles eran inusualmente grandes.

Agora, unha escavación máis recente desterrou novos fósiles que levaron aos científicos para concluír que todos os fósiles pertencen a unha mesma especie. Trátase dun eslizón bautizado como Tiliqua fragens, que era aproximadamente 1.000 veces máis pesado que os eslizóns que podemos ver na actualidade. Despois de anos de coidadoso traballo, os investigadores describiron formalmente ao eslizón máis grande xamais descuberto.

Tras o achado dos restos desta besta prehistórica, foi alcumado cariñosamente como “Chonkasaurus” e os investigadores afirman estar ilusionados polo impacto que terá este achado nas redes sociais.

Esta criatura tería o tamaño dun brazo humano. Sería similar en aparencia ao seu parente vivo máis próximo, o lagarto de lingua azul ou lagarto somnolento (Tiliqua rugosa), e existiu xunto con outra megafauna extinta, incluído o león marsupial e o diprotodonte. O seu parente vivo, o eslizón de lingua azul é un lagarto grande e robusto, que alcanza unha lonxitude media de 30 a 50 centímetros, o que non é habitual entre os eslizóns. Ten unha cola curta e rechoncha distintiva, que se asemella á cabeza e a súa pel está cuberta de escamas ásperas e cheas de fochancas, que se asemellan a pequenas tellas. Na natureza, sábese que estes eslizóns viven durante máis de 30 anos, o que os converte nunha das especies de lagartos máis lonxevas. O seu mecanismo de defensa é bastante rechamante, xa que cando ven ameazados, os eslizóns de lingua azul inflan os seus corpos, asubían, abren moito a boca e enrolan a cola sobre as costas, o que os fai parecer máis grandes e intimidantes para os depredadores potenciais.

Respecto ao peso do novo espécime extinto descuberto, ao comparar as medidas corporais das dúas especies, os investigadores estimaron que o eslizón extinto pesaría ao redor de 2,3 quilogramos. A maioría dos eslizóns vivos apenas pesan uns 2 gramos, o que é tremendamente destacable.

Ilustración do eslizón prehistórico / Proceedings of the Royal Society B

Así, segundo os seus parentes vivos máis próximos, como os citados anteriormente, o máis probable é que Tiliqua frangens tivese unha lingua azul e exhibir un vínculo de parella.

O estudo publicado na revista Proceedings of the Royal Society B suxire, ademais, que as extincións do final do Pleistoceno tamén afectaron a criaturas máis pequenas como os lagartos (que comprenden a maior parte da biodiversidade e a biomasa).

FONTE: Sarah Romero/muyinteresante.es