SABÍAS QUE... POR QUE AS ONDAS DO MAR VAN CARA A PRAIA?
As ondas teñen un efecto hipnótico. Podemos pasarnos horas mirando, sen cansarnos, como unha tras outra rompe diante da praia. Non fai falta ser moi observador para descubrir que as ondas incrementan a súa altura antes de facelo.
Para comprender este fenómeno o primeiro que temos que saber é que a enerxía das ondas ten dous compoñentes: potencial e cinético. A enerxía potencial está relacionada coa altura e a enerxía cinética coa velocidade.
E é que, en contra do que puidésemos pensar a priori, as ondas non transportan auga, senón movemento, de forma que cando a onda pasou, as partículas retornan ao mesmo punto.
Cando hai moita velocidade a maior parte da enerxía é cinética e a medida que a onda se achega á costa a que predomina é a potencial.
As ondas do mar son ondulaciones que se xeran na superficie da auga como consecuencia da propagación do movemento entre dous medios: a auga e o vento. A parte máis elevada coñécese como crista e a máis profunda chámase val ou seo.
Se nos centramos no movemento, nas ondas mariñas podemos distinguir dous tipos: a oscilación do medio movido pola onda –de tipo circular- e a propagación da onda cunha dirección e unha velocidade.
É precisamente isto o que explica que nin todas as ondas viaxen á mesma velocidade nin que todas sexan iguais. Por unha banda, sabemos que a maior intervalo de tempo entre onda e onda, e a maior profundidade, as ondulaciones mariñas viaxan a maior velocidade.
Por outra banda, o seu tamaño depende da intensidade do vento, do tempo que leva soprando e de que teña un percorrido no que non haxa interrupcións. De tal sorte que cando non sopra vento dise que o mar está en calma, se o vento é leve o que se xeran son ondas de pequenos milímetros de altura (ondas capilares) e se o vento é forte e constante o que observamos son ondas grandes.
Todo isto permite explicar por que en mar aberto as ondas non teñan unha dirección predeterminada, ao non existir barreiras físicas o vento pode soprar en todas direccións. Con todo, isto non sucede na praia.
A medida que a onda se achega á beira a parte da superficie viaxa máis rápida que a parte máis profunda, de forma que a crista termina por desestabilizarse e caer contra o chan, producindo un son xordo característico.
E é que en augas pouco profundas a velocidade das ondas está moi condicionada pola profundidade: hai un determinado momento no cal a parte máis próxima ao fondo ten unha velocidade menor que aquela que está máis afastada. Este fenómeno é coñecido como refracción e explica por que as ondas morran de forma paralela á liña da praia.
Ano tras ano a illa francesa de Ré, que está unida á Rochelle por unha ponte, atrae a miles de turistas para fotografar dous acontecementos que a fixeron famosa: os seus burros e as súas ondas.
E é que os burros de Ré, desde o ano 1860, locen belos pantalóns para evitar que se vexan afectados polas picaduras de insectos ás que son moi vulnerables debido ao seu longo e rizado pelambre.
A outra singularidade é un agasallo da natureza: a presenza de ondas cadradas. Este fenómeno, que non é exclusivo deste enclave galo, prodúcese cando dúas correntes mariñas chocan entre si con moita forza e a gran velocidade. No caso da illa de Ré, e a uns quilómetros por baixo da superficie da auga, chocan as augas do mar Cantábrico con aquelas procedentes do océano Atlántico producindo este singular e fotogénico fenómeno visual.
FONTE: Pedro Gargantilla/abc.es/ciencia
0 comentarios