SABÍAS QUE... POR QUE AS CAIXAS DE OVOS CONTEÑEN DOCE OVOS E NON DEZ?

A antiga Mesopotamia, berce da civilización sumeria, acadia, babilónica e asiria, foi un crisol de innovación tecnolóxica e cultural. Entre os seus logros máis notables está a invención da escritura, da roda e de sofisticados sistemas de medida, os cales foron esenciais para a administración, o comercio e a agricultura.

Sabemos que os mesopotámicos utilizaron un sistema sexagesimal, baseado no número sesenta. E é que o sistema decimal, por moito que nos guste, tan só é divisible por 2 e 5, mentres que a base 60 é divisible por 2, 3 e 5.

Se contamos cunha man usando o polgar a modo de punteiro, as falanxes do restantes catro dedos permítennos contar ata doce (unha ducia), tres falanxes por catro dedos. E se agora usamos a outra man a modo de multiplicador podemos chegar ata sesenta (12 x 5 = 60). Noutras palabras, coas dúas mans pódese contar ata sesenta cunha enorme facilidade.

O mundo está infestado de matemáticas, cóansenos polas fisuras cotiás sen que nos deamos conta. Son, mesmo, a clave de por que os ovos almacénense de doce en doce nas caixas de ovos e non, por exemplo, de dez en dez, en decenas.

A razón é meramente práctica, se utilizásemos o sistema decimal só poderiamos dividir por dous ou por cinco, pero as ducias permítenos ampliar os divisores, xa que é posible dividir por dous, por tres, por catro e por seis. Desta forma as caixas de ovos, aínda que as menosprecemos, convertéronse nun dos obxectos de deseño industrial máis revolucionario.

Para coñecer a orixe da primeira caixa de ovos témonos que remontar ata 1.911 cando un xornalista, Joseph Coyle, escoitou unha disputa entre un granxeiro local e o dono dun hotel como consecuencia de por que os ovos que lle proporcionaba chegan rotos á cociña do hotel. Na súa procura dunha solución práctica Coyle ideou unha caixiña de papel maché, a base de xornais vellos e con ocos acolchados a cada lado para colocar un ovo, tratábase da primeira caixa de ovos da historia.

A distribución é moi importante, xa que se os envases son pares permite que se poidan almacenar en filas, que non haxa ocos entre eles e que, por suposto, non caia ningún, ademais de ser máis fáciles de transportar.

Algúns defenden que para coñecer a orixe da caixa de ovos en ducia debemos viaxar á Antiga Roma. Cando os descendentes de Rómulo chegaron a Inglaterra desenvolveron un sistema de medidas e unidades que mesturaba o imperial co local, de forma que 1 chelín estaba formado por 12 peniques. Isto facía posible que un ovo custase 1 penique e 12 ovos, un chelín.

É precisamente en chan británico onde xurdiu a expresión a ducia do panadeiro ou a ducia longa. E é que inglés a expresión baker’s dozen (ducia do panadeiro) fai relación á tradición que tiñan os panadeiros medievais ingleses de sisar algo no peso do pan, polo que se estableceu a práctica de que os panadeiros desen 13 unidades cada vez que se lles pedía unha ducia, compensado desta forma a subtracción.

E xa que falamos de ovos, o mellor lugar para colocalos no frigorífico non é a porta, senón ao fondo da neveira, e preferiblemente na balda superior. A razón baséase en que a porta da neveira é o punto que máis cambios de temperatura sofre ao abrirse e pecharse de forma continua, o cal favorece a proliferación microbiana.

Os ovos teñen unha casca porosa sobre a que pode haber multitude de microorganismos, entre eles Salmonella. Cando se producen cambios bruscos de temperatura favorécese que aparezan pingas de condensación, as cales poden arrastrar os microbios cara ao interior do ovo a través dos poros e favorecer unha intoxicación alimentaria. Por tanto, doce, pero nunca na porta.

FONTE: Pedro Gargantilla/abc.es/ciencia