SABÍAS QUE... Como consegue o teu frigorífico crear un ‘microclima’ frío no seu interior?

O frigorífico converteuse nun elemento imprescindible nas cociñas modernas, non só pola súa capacidade para conservar os alimentos, senón tamén porque nos permite ter a man unha gran variedade de alimentos en calquera momento e facilítanos a planificación das comidas, aforrándonos tempo e diñeiro.

O seu funcionamento é complexo, pero baséase nun principio moi sinxelo: extraer calor do interior para manter unha temperatura constante inferior á do ambiente. Un sistema que, por certo, xa coñecían gregos e romanos, e que conseguían amontoando neve en buracos escavados no chan, que estaban illados con palla e ramas.

Basicamente, os refrixeradores teñen cinco compoñentes: o compresor, que é o motor que impulsa o ciclo de refrixeración; un condensador que disipa calor ao ambiente; unha válvula de expansión que reduce a presión e provoca a súa evaporación; o evaporador, que absorbe a calor do interior e, finalmente, o refrixerante, a substancia química que circula polo circuíto.

O ciclo de refrixeración comeza no compresor, que bombea un líquido a través dun circuíto pechado, de modo que a medida que o líquido avanza polo compresor, tanto a súa presión como a súa temperatura aumentan.

O refrixerante quente pasa a través do condensador (un serpentín situado na parte traseira do refrixerador) onde hai unha serie de tubos serpenteantes que liberan a calor ao ambiente. En Román paladino, o condensador encárgase de disipar a calor expulsada polo frigorífico.

A presión do líquido redúcese a medida que pasa a través da válvula de expansión, o que fai que o líquido se evapore e absorba calor do interior do refrixerador.

O refrixerante (un gas frío a baixa presión) circula a través do evaporador, unha especie de serpentín situado no interior do compartimento frigorífico que, ao absorber calor, arrefría os alimentos á temperatura adecuada. O evaporador dispón dun ventilador que axuda a distribuír o frío de maneira uniforme.

Finalmente, o refrixerante (quente e en estado gasoso) regresa ao compresor e comeza un novo ciclo, que se repite constantemente ata que o termostato dá unha orde de parada ao compresor, que é o momento no que o frigorífico alcanzou a temperatura desexada e o líquido deixa de fluír a través do sistema.

É moi importante que o gas refrixerante utilizado sexa un composto químico especializado, como o freón ou o R134a, xa que teñen propiedades de transferencia de calor moi eficientes, ademais de ser respectuosos co medio ambiente.

Aínda que o primeiro frigorífico eléctrico non se comercializou ata 1.913 da man da Fred W Wolf Company, este electrodoméstico xa contaba cunha longa traxectoria ás súas costas. Un dos primeiros fitos tivo lugar cando en 1.748 William Cullen, un científico escocés, descubriu o principio da refrixeración artificial, segundo o cal a rápida evaporación dun líquido a gas ten un efecto refrescante.

A pesar de todo, aínda pasarían máis de cincuenta anos antes de que un inventor estadounidense (Oliver Evans) patentase un sistema de refrixeración por compresión de vapor.

A mediados do século XIX, o Dr. John Gorrie utilizou o sistema de refrixeración mecánica para arrefriar as habitacións dos pacientes con febre amarela e baixar a súa temperatura corporal. Precisamente a partir deste refrixerante introduciuse nas industrias cervexeiras a refrixeración por compresión de vapor, que aínda se utiliza na actualidade.

FONTE: Isabella Isabella/24noticias.org