A ORIXE DAS PALABRAS: BOTAR UN PO

A expresión botar un po, como forma vulgar para referirse ao acto sexual, é un modismo amplamente utilizado e cuxo orixe ten dividido aos propios expertos en etimoloxía, aínda que a maioría (entre eles Pancracio Celdrán no seu libro ‘Falar con corrección’) apostan a que procede do costume, amplamente estendida nos séculos XVIII e XIX, de consumir entre as clases burguesas e aristocráticas o po de tabaco coñecido como ‘rapei’.

Este po de tabaco era aspirado por vía nasal, polo que adoitaba provocar molestos esbirros e para iso, os cabaleiros que o consumían nas festas e reunións de sociedade, retirábanse a outra estancia coa intención de ‘botarse uns pos ao nariz’.

Co tempo, esa escusa para ausentarse da reunión comezou a utilizarse tamén para poder ter fugaces e apaixonados encontros sexuais coa amante de quenda, quen esperaba ao fogoso cabaleiro noutra sala.

Por iso é polo que, ao converterse nunha práctica común, acabásese aplicándose o termo ‘ir botar un po’ ao acto sexual e iso propiciou que cando devanditos cabaleiros, nun deses encontros fugaces, estaba copulando coa súa amada e alguén da reunión preguntaba polo seu paradoiro sempre había alguén que respondía que se ausentou para ‘ir botar un po’.

FONTE: Alfredo López/blogs.20minutos.es