Marte tiña ciclo de carbono como a Terra, pero sen vida
Planeta Marte e rovert Curiosity / es.wikipedia.org
O róver Curiosity revelou un secreto enterrado durante millóns de anos no chan marciano: evidencias dun antigo ciclo de carbono que unha vez puido facer do planeta vermello un mundo habitable. Ao analizar mostras de po marciano, científicos atoparon pegadas químicas dun sistema similar ao que sustenta a vida no noso planeta azul.
"Marte parece ser habitable durante o seu primeiros mil millóns de anos e iso diminuíu moi rapidamente", dixo o Dr. Benjamin Tutolo, investigador espacial da Universidade de Calgary, Canadá.
Na súa época "dourada", Marte estaría envolvido nunha espesa manta de dióxido de carbono que, como un "efecto invernadoiro", atrapaba suficiente calor para manter auga líquida fluíndo sobre a súa superficie.
Con todo, os novos achados, publicados hoxe na revista Science, suxiren que este delicado equilibrio rompeu debido a un ciclo de carbono "desequilibrado", alterando para sempre o destino do planeta veciño.
Este dramático cambio podería explicar por que o planeta pasou de ser un mundo potencialmente acolledor a converterse no deserto xeado que coñecemos hoxe; un planeta frío e seco con auga concentrada en forma de casquetes polares conxelados. Por este motivo, os científicos que estudan Marte preguntáronse durante moito tempo: Onde foi a parar o carbono?
A análise dirixida por Tutolo de mostras de superficie tomadas por Curiosity da NASA avanza cara a unha explicación. Identificou carbonato de ferro, coñecido como siderita (FeCO3), en cantidades moito maiores que as previamente identificadas por sensores orbitais.
Isto suxire unha historia de reaccións químicas entre auga, dióxido de carbono e sedimentos para formar estes depósitos baseados en carbono, similar ao ciclo natural do carbono que ten lugar na Terra.
Na Terra, o carbono existe na atmosfera como dióxido de carbono, en organismos vivos como unha molécula esencial no ADN e proteínas que produce para crear vida xeneticamente distintiva, así como en "sumidoiros" como océanos, rochas e chans.
En escalas de tempo que van desde miles ata millóns de anos, o carbono circula a través da atmosfera, sedimentos e rochas, e organismos vivos.
A tectónica de placas (os desprazamentos e colisións entre estruturas xeolóxicas masivas e móbiles baixo a superficie terrestre) é responsable de causar terremotos e erupcións volcánicas que inxectan carbono de volta á atmosfera como parte deste proceso natural.
A cantidade de carbono na Terra non cambia ao longo deste ciclo, pero o seu lugar dentro de cada reserva si o fai, como o demostra a queima de combustibles fósiles, derivados de plantas e animais descompostos, liberando enormes cantidades de carbono á atmosfera e quentando rapidamente a Terra.
Fotomosaico tomado polo rover Curiosity o 30 de abril de 2023 no sitio de perforación de Ubajara no cráter Gale, Marte. As mostras de po de rocha perforadas aquí contiñan cantidades substanciais de siderita. As orugas do rover en primeiro plano teñen 40 cm de ancho / NASA/Jet Propulsion Laboratory (JPL)-Caltech/Malin Space Science Systems (MSSS)
Na súa viaxe a través de Marte, o róver Curiosity perforou catro áreas do Cráter Gale, que algunha vez foi un antigo lago. Tutolo e os seus colaboradores descubriron que ata unha décima parte do material recuperado contiña siderita, ou carbonato de ferro.
É un achado sorprendente, xa que análises previas da superficie de Marte por satélites orbitais atoparan só cantidades ínfimas de siderita, e non suficientes para explicar por que Marte ten unha atmosfera tan delgada hoxe. "Sorprendeunos completamente atopar carbonatos neste depósito", dixo Tutolo.
A siderita parece estar enmascarada por abundantes depósitos de sulfato de magnesio que se atopan en todo o planeta, o que explicaría por que non se detectou anteriormente. Isto suxire que o carbono se almacenou no chan cando antigos océanos en lugares como o Cráter Gale reaccionarían co CO2 atmosférico e os sedimentos subxacentes para producir siderita.
Marte é un planeta moi diferente á Terra, e o seu ciclo de carbono tamén é único. Mentres que a tectónica de placas é unha parte crucial do sistema terrestre, Marte non ten esta base xeolóxica."Non hai tectónica de placas en Marte, non hai un bo mecanismo para devolver ese CO2 á atmosfera", dixo Tutolo. Atribuíu a Marte un ciclo de carbono "desequilibrado" como resultado: mentres que o carbono atmosférico pode ser secuestrado no chan, a ausencia de tectónica de placas dificulta o desencadeamento de erupcións que o devolverían.
É probablemente un factor decisivo para determinar se Marte pode albergar vida. Mesmo cando diferentes planetas poden ter certas condicións requiridas para fomentar a vida tal como coñecémola, as pezas faltantes poderían impedir que evolucione.
"Marte ten un tipo moi diferente de ciclo de carbono e iso saca á luz a posibilidade de que a tectónica de placas sexa necesaria para manter a habitabilidade", dixo Tutolo. "Se outros planetas nunca desenvolven tectónica de placas, como o fixo o noso, é posible que perdan a súa habitabilidade despois de comezar inicialmente a ser cálidos e húmidos", concluíu.
FONTE: dw.com/es
0 comentarios