O Sistema Solar, á carreira: móvese case catro veces máis rápido do que se cría

Un traballo de investigación recente publicado na revista Physical Review Letters calculou que o sistema solar no que vivimos desprázase a unha velocidade máis de tres veces superior á que se cría ata o de agora. Foi dirixido por Lukas Böhme, astrofísico da Universidade de Bielefeld, Alemaña, e asegura que os seus resultados poderían alterar varios principios fundamentais da cosmoloxía moderna, como a uniformidade do universo.

Dentro do estudo, os autores describen unha medición máis precisa do movemento solar, o cal foi posible grazas a un reconto detallado de galaxias emisoras de ondas de radio. “A nosa análise mostra que o sistema solar móvese o triplo de rápido do que predicían os modelos actuais”, asegurou Böhme. Convén apuntar que estas galaxias son corpos celestes que emiten radiación de gran lonxitude de onda que, polas súas características, pode atravesar o po interestelar.

Este tipo de ondas son as buscadas polos radiotelescopios que hai repartidos por todo o mundo, xa que non son visibles mediante telescopios ópticos convencionais. Para obter os resultados, o equipo de científicos combinou os datos obtidos polo Observatorio LOFAR con rexistros procedentes doutros dous telescopios de radio.

Este conxunto de datos permitiu identificar un lixeiro exceso de galaxias na dirección do movemento solar (dipolo). Os sinais obtidos superaron o limiar de 5 sigma, cifra a partir da cal se considera unha evidencia sólida dentro da comunidade científica.

A análise confirma que o dipolo observado é 3,7 veces máis intenso dos predito polos modelos estándares do universo, o que obrigaría a revisar o grao de homoxeneidade da materia a gran escala. Segundo cosmólogo Dominik J. Schwarz, “se realmente o noso sistema solar móvese tan rápido, temos que cuestionarnos algúns supostos fundamentais da estrutura do universo”.

Pola súa banda, Schwarz atreveuse a dar outra explicación plausible: “A distribución de galaxias de radio podería ser menos uniforme do que se cría”. Con todo, este escenario implicaría modificar o concepto clásico de isotropía (propiedade de ser idéntico en todas as direccións), que é un dos piares da teoría do Big Bang e da expansión do universo.

O equipo de investigadores lembra que houbo estudos previos baseados en cuásares observados en infravermello que detectaron sinais similares. A coincidencia entre distintos tipos de obxectos espaciais reforza a posibilidade de que esta anomalía sexa realmente unha propiedade real do universo sen explicación completa. Polo menos, polo momento.

FONTE: Rubén Badillo/nationalgeographic.com.es/ciencia      Imaxe:NOIRLab/NSF/AURA/J. da Silva