Hai ocasións nas que saltas da cadeira. A televisión, ás veces, ten ese poder. A BBC conseguiu poñer de pé a millóns de espectadores cunha secuencia colosal. Posiblemente a mellor escena de natureza da historia.
Nela vese unha trepidante carreira pola vida: unhas iguanas recentemente nadas foxen dun escuadrón da morte. Moitos berraron desesperadamente “corre, iguana, corre” e logo tiveron pesadelos coas serpes.
As imaxes corresponde ao estreo de Planet Earth II. A España chegará o próximo día 23, iso si, en cadea de pago.
Iste documental desvela os misterios do cosmos. Un documento visual que nos convida a que penetremos nos segredos do espazo, nunha viaxe sen precedentes desde o planeta Terra ata os confíns do universo.
Realizado a partir da combinación de imaxes reais con outras xeradas por computador, “Viaxe aos límites do universo” propón unha visión sorprendente e única dos mundos que existen máis aló do noso: secuencias nunca vistas ata agora, captadas desde as naves espaciais ou polos maiores telescopios do mundo como o Hubble, complementadas con efectos especiais de última xeración que permiten recrear a primeira viaxe ao espazo infinito.
Seguro que neste verán teredes planeado alguna saída familaira un en pandilla. Un lugar moi recomendable é o que hoxe propónovos e que non se topa loxe da nosa localidade, aínda que descoñecido para moitos: AS ILLAS CIES.
As Illas Cíes, polo seu valor ambiental, xunto aos arquipélagos de Ons, Sálvora e Cortegada compoñen o Parque Nacional Marítimo-Terrestre das Illas Atlánticas de Galicia desde o ano 2002.
A súa praia máis coñecida, a Praia de Rodas, foi cualificada polo diario The Guardians como unha das dez mellores do mundo.
Nesta reportaxe (de turismo3d.tv) visitaremos o arquipélago a través das súas rutas de sendeirismo e gozaremos das súas praias e cantís.
Só uns poucos afortunados seres humanos tiveron e seguen tendo o privilexio de ver o noso planeta desde o espazo. A todos os demais, só nos queda a posibilidade de aproximarnos algo a esta experiencia a través de imaxes como as que hai uns días colgou a NASA na súa páxina web.
Este novo vídeo difundido pola axencia espacial mostra o horizonte do noso planeta visto desde a Estación Espacial Internacional (ISS), no que se aprecian as luces das cidades e o tráfico.
Para realizalo, os técnicos da NASA utilizaron a chamada técnica fotográfica do "estafe-laps"’, que mostra secuencias aceleradas de fotografías, e permite apreciar como ven desde as xanelas da ISS fenómenos como as tormentas eléctricas e as auroras boreales.
"Habelos hailos", di o devandito popular de todo canto se presume que existe sen que haxa proba irrefutable. E isto foi o que conseguiu o equipo do Instituto de Investigacións Mariñas-CSIC de Vigo que lidera a investigación do cabaliño de mar ao documentar gráficamente, e por primeira vez na illa, a existencia dun exemplar do escurridizo e enigmático Hipocampus Hippocampus.
Os seres vivos teñen formas incribles de moverse e algúns non teñen nin extremidades, outros pola contra teñen máis de mil pés. Algúns deseñan estradas e outros utilizan lubricantes... Este vídeo amosa como os animais se moven pola terra ou no ceo e como “un deles”, un bípedo, propúxose avanzar máis rápido, voar máis alto e chegar máis lonxe do que as súas propias limitacións biolóxicas permitíanlle naturalmente.
A Estación Espacial Internacional (ISS) é un centro de investigación na órbita terrestre, cuxa administración, xestión e desenvolvemento está a cargo da cooperación internacional.
Este vídeo conta a súa orixe, unida consecuentemente á historia da conquista do espazo polo home.
A foxa das Marianas é a máis profunda foxa oceánica coñecida e o lugar máis profundo da codia terrestre. Ten a súa orixe nun proceso de subducción. A subducción é un proceso no que unha parte do leito mariño (neste caso a placa Pacífica) se afunde baixo outra (aquí, a placa Filipina). Aínda que as forzas tectónicas rematan por deformar a placa Pacífica provocando unha inmersión case vertical no interior da Terra, no fondo do mar a placa somérxese nun ángulo relativamente leve. Localízase no fondo do Pacífico noroccidental, o sueste das illas Marianas, preto de Guam.
A foxa ten unha lonxitude de 2.550 km e unha anchura media de 70 quilómetros. A presión no fondo da foxa é de 108.600 kPa (unhas 1072 atm). Paralela á foxa corre un cinto de illas que dá orixe ao arquipélago de illas Marianas, moitas desas illas son de orixe volcánica. O seu punto máis profundo é chamado abismo Challenger con 11.034 m de profundidade e unha presión de 110.000 kPa.
Na foxa encontrouse unha lura xigante do xénero Architeuthis, unha especie descoñecida de linguado e varias especies descoñecidas ata entón. A 11 km de profundidade encontráronse outros tipos de biodiversidade como minúsculos seres vivos unicelulares e unha forma de plancto por agora descoñecida, segundo se publicou na revista Science.
A foxa das Marianas é un dos lugares máis enigmáticos da Terra.
O pangolín, que antes era considerado familia do oso formigueiro, o preguiceiro e o armadillo, pertence á orde taxonómica Pholidota, e os estudos xenéticos indican que está máis emparentado cos mapaches e as pandas xigantes que con outros animais aos que se asemella.
Os pangolíns, que furgan nas árbores ou escavan túneles, teñen unha visión pobre pero un bo olfacto para detectar insectos e unhas poutas potentes para extraelos da terra. A súa longa lingua é pegañenta e pode atrapar centenares de formigas dunha tacada. As súas orellas péchanse para impedir que lles entren formigas. Ao igual que as mofetas, os pangolíns poden emitir un olor nauseabundo cando se senten ameazados.
A carne de pangolín é considerada unha exquisitez nalgunhas rexións de China, onde cre que nutre os riles. Na medicina tradicional utilízanse escamas de pangolín, que, ao igual que as uñas humanas, están feitas de queratina, para tratar enfermidades da pel e outras afeccións. O comercio do animal ten unha longa historia: en 1820, o rei Jorge III de Inglaterra recibiu unha armadura fabricada con escamas de pangolín.
Pero a demanda de pangolíns e, con ela, a caza deste animal, aumentou drasticamente nas últimas décadas. A caza furtiva non só se intensificou no sueste de Asia, senón tamén en África, segundo TRAFFIC, unha organización que controla o comercio de animais salvaxes.
Cada ano, os axentes de alfándegas requisan miles de pangolíns e centenares de quilos de escamas, a miúdo camuflados como outros produtos.
Os pangolíns figuran no Apéndice II da convención como animais que aínda non corren o risco de extinguirse, pero poderían correlo. WildAid e outras organizacións sosteñen que os pangolíns deberían pasar a formar parte do Apéndice I, que prohibe calquera comercio.
O Sol descende cara ao horizonte marciano e ponse nesta simulación de película con imaxes da cámara panorámica (Pancam) en Marte, tomadas polo robot Opportunity da NASA, que está a cumprir unha misión nese planeta dende o 7 de xullo de 2007.
O zoólogo alemán Ralph Simon estuda a relación entre algunhas especies de plantas con flores e os morcegos nectarívoros. Mentres realizaba o seu traballo de campo en Ecuador, Cuba e Costa Rica, filmou estas sorprendentes secuencias de morcegos alimentándose de néctar.
Neste timelapse, Antonio Lomba (profesor de tecnoloxía no noso IES) condensa unha noite no monte Santa Trega. A posta do sol e a caída da noite sobre a vila. Os ceos nocturnos no cumio, cunha vivenda castrexa, a casa forestal, e o poboado como testigos do paso das estrelas e a impresionante vía láctea, e o amanecer con vistas ao Miño e os montes portugueses.
Esencia das mareas é un traballo do campión mundial de vídeo submarino, o vigués Jorge J. Candán, realizado por encarga da marca galega de conservas Frinsa, no que plasma en 17 minutos a riqueza das Rías Baixas e supón unha exquisita forma de divulgación da biodiversidade dos seus fondos mariños.
Segundo as súas palabres, "o documental reflicte o compromiso coa sostibilidade e paréceme moi importante porque para conservar o mar hai que coñecelo e respectalo, polo que é imprescindible a educación ambiental".
Neste vídeo, de grande éxito mundial, producido pola BBC “MARABILLAS DA NATUREZA”, podes facer unha viaxe polas marabillas naturais do noso planeta: o Val da Morte e o Gran Canón en Estados Unidos, o río Amazonas en Sudamérica, os montes Fuji, Everest e Kilimandjaro, Australia e para rematar a Antártica.
A NASA publicou en YouTube unha animación en 3D na que se recrea o panorama marciano hai 4.000 millóns de anos.
Os científicos cren que o planeta vermello puido ter unha densa atmosfera rica en osíxeno e auga. A recreación comeza cun paseo aéreo por un lago que puido estar en Marte hai millóns de anos. Un Marte moi diferente ao de agora e máis similar á Terra. A continuación nubes en movemento marcan o paso do tempo, e o cambio climático do planeta veciño. Do cálido e húmido ao frío e seco. Os lagos vanse secando, mentres se produce a transición dos ceos azuis aos ceos vermellos que hoxe cobren Marte.
O pasado mes de setembro o robot Curiosity detectou unha alta porcentaxe de auga no chan. Arredor do 2% da súa superficie está composto de auga, o que supón unha gran fonte.
Este vídeo amosa unha aurora boreal durante a noite na Laponia finlandesa (que forma parte da Laponia, divida entre Noruega, Rusia, Suecia e Finlandia).
Unha aurora boreal prodúcese cando unha exección de masa solar choca co polo norte da magnetosfera terrestre, producindo unha luz difusa pero predominante proxectada na ionosfera (ou termosfera) terrestre, composta de partículas protónicas que difunden a cor.
É un dos espectáculos naturais máis asombrosos aos que podemos asistir, e dado que non podemos facelo en persoa farémolo vitualmente.
O Rocky Mountain Parks Canadá, Patrimonio da Humanidade dende 1984, esstá formado polos parques de Yoho, Jasper, Kootenay e os parques nacionais de Banff.
Este vídeo amosa ises lugares que a falta de poder visititalos, as súas imaxes chegan.
As lombrigas de terra (lumbrícidos), son unha familia de invertebrados, vermes, anélidos oligoquetos da orde Haplotaxida.
Na actualidade hai descritas unhas 4000 especies e calcúlase que existan unhas 6000.
Son animaismoi beneficiosos. Mentres escavan para facer os seus túneles, inxiren partículas de chan e dixiren calquera resto orgánico, aportando aireación e nutrientes ao solo.
Estamos cos animais invertebrados. Curiosamente ao pronunciar o nome de corais, moitos, pensaban que estabamos a falar de plantas. Non son plantas!
Os corais son animais pertencentes ao fílo Cnidaria, clase Antozoos. O animal coñecido como coral é unha colonia de pequenos pólipos de apenas uns milímetros de diámetro. Ten a capacidade de fixar sobre os seus tecidos o calcio disolto no mar e así formar as estruturas ríxidas características. O coral e a súa estrutura calcárea é branca, as diferentes cores que presentan débense a unhas microalgas que viven en simbiose cos pólipos e reciben o nome de zooxantelas. Por esta razón o coral necesita augas trasparentes para desenvolverse, para que as zooxantelas realicen así a fotosíntese. O corais son animais carnívoros, alimentándose de zooplancto basicamente. En canto á reprodución, existen especies de reprodución sexual e reprodución asexual, mesmo hai especies onde se dan ambas as dúas formas.
Espero que con este vídeo quede máis claro o traballado en clase!
O espazo volvenos obsequiar con imaxes impagables do noso planeta. Os astronautas da Estación Espacial Internacional (ISS) realizan regularmente fotografías a gran resolución segundo orbitan arredor do planeta cada 90 minutos.
Nesta ocasión, o encarcado de recollelas unha a unha foi o estudante de cine Giacomo Sardelli, quen as montou nun vídeo, unha tras doutra, formando este "estafe lapse" que podedes ver na parte superior.
O percebe, ese marisco codiciado nas nosas mesas! Pero que hai ao redor del? Cal é o traballo dun percebeiro?
"Percebeiros" é un curto documental dirixido por David Beriain sobre a historia de Serxio Ces, percebeiro de Cedeira. Preseleccionado para os Premios Goya 2012.
Sinopse: Roxe o vento. O mar golpea os acantilados. Dous metros de rocha, esa é a franxa de auga e osíxeno na que crece o percebe. Dous metros onde o mar se asaña, onde bate con forza milenaria. Unha fronteira de ondas e escuma na que Serxo e os seus compañeiros loitan por un bocado de mar. Unha fronteira de valor e medo. De temeridade e sentido común. Dous metros sen marxe de erro. Aí vive o percebe. Aí vive Serxio. Percebeiros é a batalla contra o mar duns guerreiros que non se consideran heroes.
Cando comamos percebes, valoremos o traballo que hai en apañalos!
A maior parte da miña vida sempre contou coa presenza dun can, que agora persiste na vida da milla filla maior. Nomes como Xoul, Nei, Ringo, Lasi... e Manson, formaron e forman parte da nosa familia.
Non sei se sodes conscientes do que representa un can máis alá da súa compaña. Intelixencia, cariño, lealtade, protección, entrega...Algunhas veces só lle falta falar!
Este vídeo de 15 minutos é a constatación do dito anteriormente. Realmente son anacos quitados dunha película estadounidense de 1987 "Benji the Hunted", dirixida por Joe Camp, inspirada no can mestizo Benji.
Para poder entendelo ben o argumento e o seguinte: Benji, un can de rúa trata de salvarse nadando nunha violenta tormenta no mar e é testigo da morte dun puma femia, deixando a catro cachorros orfos. Benji sálvaos de diversos perigos e de feroces depredadores (un oso, un lobo e un raposo) atopándolles unha nova nai adoptiva da súa propia especie. Finalmente, Benji, o "heroe" pode volver á casa (no vídeo pode verse, ao remate, como un helicóptero aparece para recollelo).
Espero que sintades polos cans o mesmo afecto que eu lles practico. Que disfrutedes do vídeo e da súa música!
Hai imaxes que valen máis ca 1000 palabras. Este é o caso!
Para situarnos, este vídeo narra a historia dunha verdadeira amizade entre un cazador e un can lobo mestúrase cos clips da incríbel película de 1991 de Disney: “Colmillo Branco”. Filmado na fermosa natureza de Alaska. Música: “Fast & friendly” de Jan Rietman.
As Illas Cies forman parte do único Parque Nacional que temos en Galicia: Parque Nacional Marítimo-Terrestres das Illas Atánticas de Galicia. No pasado mes de xuño, un equipo científico do Instituto de Investigacións Mariñas de Vigo (CSIC) realizou nos fondos das illas Cies unha mostraxe, dentro do programa CEFAPARQUES, co obxectivo deidentificar, dentro do seu perímetro, hábitats de preferencia para a posta de cefalópodos de interese comercial, como polbo, a lura e a sepia.
Este vídeo é un documento científico elaborado a partir das imaxes gravadas nas máis de 80 inmersións nesas augas. Por certo entre as fermosas imaxes podemos ver a cópula e posterior posta dos polbos.
A serie da televisión británica "Inside the Human Body" amosou un documento inédito: a reconstrución de como se forma o rostro do embrión durante o primeiro trimestre da xestación.
Trátase dun vídeo de medio minuto de duración elaborado a partir de imaxes de ecografías tomadas entre a cuarta e a décima semana da xestación, combinadas cun trabajo meticuloso de reconstrución por ordenador. As imaxes recollen de forma acelerada as diferentes partes da formación da cara.
As transformacións no rostro comenzan a desenvolverse a partir dun punto clave: a fendedura situada baixo o labio superior. O resultado da montaxe das imaxes é tan insólito como espectacular.
Arredor do ano 1620 a.C., un enorme volcán no Mar Exeo despertou dun sono de 17 mil anos cunha violenta erupción. A explosión destruíu a illa de Tera, provocando grandes tsunamis que inundaron Creta, o centro da primeira civilización sofisticada de Europa: a minoica. Agora moitos expertos pensan que este evento apocalíptico servíu de inspiración para a lenda da Atlántida.
Pero é un mito ou é algo real?
Neste vídeo podemos atopar novas revelacións sobre a ATLÁNTIDA.
Verdeiramente que si, as persoas son impresionantes na práctica de moitos deportes, conseguindo logros realmente incribles. Neste vídeo demostrase esta teoría. Por certo as imaxes son espectaculares. Acendede os altofalantes e a disfrutar!
Impresionante foto dunha Phidippus putnamiou araña saltarina, realizada por Thomas Shahan, un fotógrafo coñecido pola súas fermosísimas macrofotografías de insectos e arañas. As súas obrasrepletas de cor, son realmente apaixoantes, sacando á luz a complexidade dos deseños naturais máis impactantes como é o caso dos ollos dos insectos e arácnidos.
Como se pode apreciar no vídeo, esta araña saltarina é tan pequena que podería pousarse sobre unha unlla.
Se queres ver máis fotofrafías e vídeos de Thomas Shahan pincha AQUÍ.
A NASA publicou un novo vídeo con fermosas imaxes da Terra e música de Peter Gabriel que amosan como os astronautas ven o noso fráxil mundo dende o espazo. As imaxes foron tomadas polos astronautas Ron Garan e Mike Fossum dende a Estación Espacial Internacional (ISS).
A pesar de que a plataforma orbital viaxa a 17.500 mph (mph-millas por hora. 1mph=0,44704 m/s) e orbita a Terra cada 90 minutos, o vídeo acelera o movemento considerablemente para que poda contemplarse por completo a nosa bola azul. Claman a atención os lóstregos que aparecen no vídeo, aínda que só unha pequena porcentaxe dos raios reais foron capturados nas imaxes. Tamén obsérvanse auroras boreais e o furacán Katia.
O obxectivo da NASA ao dar a conocer o vídeo é axudar á xente a seguir as misións non como simples espectadores, senón como membros da tripulación, para que, dende ese punto de vista, podan comprender mellor a fraxilidade da Terra e a necesidade de coidar o noso «oasis» de vida no Universo.
O Deserto do Sáhara é un dos maís grandes do mundo, localizado no Norte de África, cunha área total de 9.065.000 km2, sendo apenas un pouco menor que a de Europa (10.400.000 km2). Nel viven preto de 2,5 millóns de persoas, distribuídas por Mauritania, Marrocos, Sáhara Occidental, Libia, Exipto, Malí, Níxer, Arxelia, Tunisia, Sudán e Chad.
As fronteiras do Sáhara son: o Océano Atlántico ao oeste, as montañas do Atlas e o Mar Mediterráneo ao norte, o Mar Vermello ao leste e o val do Río Níxer ao sur.
O Sáhara divide o continente africano en dous: África Norte e Subsahariana. A fronteira sahariana ao sur é marcada por unha faixa semiárida de sabana chamada Sahel, e ao sur de Sahel atópase a rexión chamada o Sudán.
Este vídeo, de imaxes espectaculares, amósanos un día nese deserto.
O vídeo The beauty of pollination (A beleza da polinización) é unha aproximación a este proceso que consiste na transferencia de grans de pole (gameto masculino) dende os estames cara o pistilo da planta, a estrutura que contén o óvulo (gameto feminino). O transporte do pole pódeo realizar un axente físico como o vento (plantas anemófilas) ou un axente animado (plantas zoófilas) como insectos e outros animais.
As medusas son organismos mariños pertencentes ao filo Cnidaria, con forma de campana ou parasaol e corpo xelatinoso. As medusas posúen tentáculos formados por células urticantes, ou nematocistos, que usan para capturar presas e como forma de defensa. Estas células conteñen unha cápsula cun filamento tóxico (velenoso). Ao contacto cunha presa, os filamentos exéctanse e inxectan veleno. Os tentáculos de medusas mortas que ás veces se atopan na praia poden envelenar por varias semanas.
Este vídeo pretende dar unha serie de consellos para evitar esa situación tan incómoda que se produce talo contacto cunha destas medusas, tan frecuente na época de verán que nos atopamos.
A fin de semana pasada, a TVG emitíu dentro do programa Galicia para o mundo, unha reportaxe sobre A GUARDA: UNHA VILA MARIÑEIRA, onde se fai un percorrido por esta vila. Moitos serían os que o viron, pero para aqueles que non o fixesen aqui o tedes de novo pinchando AQUÍ.
Este fermoso vídeo está elaborado a partir das imaxes do Planeta Terra: The Complete Series BBC (2007) DVD e a musica do tema "Pide a creación" do compositor e cantante de música de culto cristián chamado Brian Robert Doerksen (1965).
O outro día recibín un correo que me sorprendeu gratamente. Penso que o amor que pode sentir un pai por un fillo, non moitas veces correspondido, é moi grande. A proba tédela no vídeo. Pero quero reproducir o texto do correo que citei anteriormente, para poder entender correctamente o vídeo:
O fillo pregúntalle ao seu pai: Papá, formarías parte no maratón comigo? O pai respondeu: Si. Foron ao maratón e completárono xuntos. Pai e fillo foron xuntos a outros maratóns, e o pai sempre dicía "si" ás solicitudes do fillo de ir xuntos ás carreiras. Un día, o fillo preguntoulle ao seu pai: Papá, imos a participar xuntos no Ironman? O pai díxoxe si tamén.O triatlón Ironman abarca 2,4 millas (3,86 quilómetros) nadando en océanos, seguida de 112 millas (180,2 quilómetros) en bicicleta, e rematando con 26,2 millas (42,195 quilómetros) maratón ao longo da costa de Big Island.
Os selacimorfos, son os coñecidos tiburóns (peixe cartilaxinoso, da familia dos carcarínido) sempre foron considerados como grandes depredadores. De vez en cando atópanse con inimigos que nunca consideramos capaces de enfrontarse a eles. É o caso do polbo (molusco octópodo da familia dos octopódidos).
Este vídeo mostra o ataque dun polbo a un tiburón. Espectacular!
Hoxe, 9 de febreiro, celébrase a sétima edición do DÍA DA INTERNET SEGURA, un evento que ten lugar cada ano en todo o mundo (neste ano son 60 países), e que ten por obxectivo promover en todo o mundo o uso responsable e seguro das novas tecnoloxías, especialmente entre os menores.
Pinchando AQUÍ podes consultar a páxina oficial deste ano e seguir unha serie de consellos moi interesantes.
Lembra, na internet o límite polo ti. Fai un uso responsable!
O próximo venres, 5 de febreiro, estréase a última película de Walt Disney Animation Studios: Tiana e o Sapo.
Este musical de animación, é unha comedia que transcurre en Nueva Orleans. Unha moza chamada Tiana (de cor, atención ao dato) que vive no Barrio Francés de Nueva Orleans, un Príncipe convertido en sapo que desesperadamente quere recuperar a súa forma humana e un bico que os leva a unha divertida aventura a través das paisaxes misteriosos de Luisiana: río Mississipi, crocodilos que cantan, feitizos de vudú, ...
Hai uns días, concretamente ol día 11, falamos do grupo americano They Might Be Giants que fixera un disco destinado ao mundo dos nenos para dar a coñecer o mundo da ciencia con música. Daquela coñecemos o tema "Meet The Elements" (Coñece os elementos). Hoxe propóñovos un tema novo "Science is Real"(La ciencia es real).
No día de hoxe, pero só visible en Asía e África, producíuse un eclipse anular de Sol(fenómeno que sucede cando a Lúa se interpón entre a Terra e o Sol sen cubrir por completo ao astro, debuxando no ceo un anel de luz), cunha duración de 11 minutos, considerado o máis longo do milenio.
China foi un dos países onde se víu mellor este espectacular fenómeno, sendo esa a explicación da elección do vídeo que podedes ver.
Estamos de volta cos estudos, e en CCNN estabamos cos elementos e a taboa periódica. Durante as vacacións e con motivo do famoso borrador do decreto de plurilingüismo no ensino non universiario de Galicia, no que ademais do castelán e galego (este menos) se potencia tamén o inglés, atopei este vídeo musical moi orixinal: "Meet The Elements" (Coñece os elementos).
É un dos temas do último traballo (setembro 2009) tituladoHere Comes Science (disco destinado ao mundo dos nenos para dar a coñecer o mundo da ciencia con música) do grupo They Might Be Giants (grupo de rock alternativo estadounidense formado en 1982 e coñecido tamén por TMBG).
Bueno, espero que vos guste e que sexa útil para o inglés e para as CCNN.
Por certo se queres ver unha actuación súa, pincha en Boss of Me (Premio Grammy 202, coñecido pola serie de TV Malcolm in the Middle).
O coltan non é un mineral propiamente dito, é unha mestura de columbita [(Fe, Mn) Nb2O6], e tantalita [(Fe, Mn) Ta2O6]. É de cor gris metálico escuro, e é empregado na case totalidade de dispositivos electrónicos: teléfonos móbiles, GPS, satélites artificiais, televisores de plasma, videoconsolas, armas teledirixidas, oredeadores portátiles, PDAs, MP3, MP4, ...
O principal productor de coltan é a República Democrática do Congo, con preto do 80% das reservas mundiais, o que o fai un país no punto de mira para moitos paises e con moitos intereses creados na zona. A realidade é que no Congo estanse financiando loitas internas que provocaron e provocan miles de mortos.
Neste vídeo-presentación terás unha información máis ampla sobre o coltan e a situación do Congo.
Rematamos co 6º capítulo, e último, do Proxecto Genográfico. Espero que che gustasen todos e cada un deles, que tratan de contestar a esas dúas preguntas fundamentais: De onde vimos realmente? Como chegamos a onde vivimos agora?
Presentase hoxe o capítulo 5º do Genographic Project, dirixido porSPENCER WELLS (nacido en Georgia-EEUU o 6 de abril de 1969. Estudiou bioloxía na universidade de Texas, doctorouse en bioloxía na universidade de Harvard, fixo o postdoctorado en Stanford e como investigador residente na universidade de Oxford. En 2005 foi nomeado Explorador Residente de National Geographic.
Hoxe o capítulo 4º doProxecto Genográfico, que comenzou a súa andaina hai case oito anos, despois de que os traballos de Wells resultasen cruciais para determinar o importante papel do cromosoma masculino Y (os cromosomas sexuais femininos son XX e os masculinos XY) para reconstruír as migracións ancestrais do ser humano.
Hoxe o capítulo 3º do Proxecto Genográfico (The Genographic Project), que se iniciou en abril del 2005 e consiste nun proxecto de investigación antropológico proxectado a cinco años, destinado a mapear as migracións humanas na historia.
Hoxe podemos ver o capítulo 2º de MISTERIOS DO ADN. EN BUSCA DE ADÁN, do proxecto Genographic, dirixido por Spencer Well (xenetista americano de 40 anos).
Os estudios doADN (ácido desoxirribonucleico, que é un tipo de ácido nucleico, unha macromolécula que forma parte de todas as celulas. Contén información xenética empregada no desenrolo e no funcionamento dos organismos vivos coñecidos e dalgúns virus, sendo o responsable da súa transmisión hereditaria) suxiren que todos os humanos da actualidade descenden dun grupo de ancestros africanos quen, hai aproximadamente 60.000 anos atrás, comenzaron unha viaxe extraordinario.
O Proxecto Genográfico busca rexistrar un novo coñecemento sobre a historia migratoria da especie humana usando unha avanzada análise de laboratorio e computadora do ADN ao cal contribúen centos de miles de personas de todo o mundo.
O proxecto é o resultado dunha colaboración entre National Geographic Society, IBM e a fundación Waitt Family Foundation.
Este documental, estréase hoxe en España National Geographic Channel ás 21 horas. Para os que non podades velo iniciaremos hoxe unha serie de 6 capítulos.
Hoxe tes a posibilidade de ver o 1º capítulo : MISTERIOS DO ADN. EN BUSCA DE ADÁN.
Neste vídeo (que consta de tres partes enlazadas) podemos coñecer máis sobre AS ROCHAS (agregados naturais de minerais que se forman nun proceso natural).
Pero as rochas están formándose e transformándose continuamente mediante uns procesos xeolóxicos que ocorren tanto no interior coma na superficie da xeosfera.
Dependendo do proceso que as orixinou, distinguimos tres tipos de rochas: sedimentarias, metamórficas e magmáticas.
Espero que axude á mellor comprensión do tratado en clase.
A litosfera (capa máis externa da xeosfera, composta pola códia terrestre e a parte máis externa do manto) non é continua, senón que está fragmentada nuns anacos xigantescos que se chaman placas tectónicas ouplacas litosféricas.
Estas placas están dispostas como as pezas sun crebacabezas. A maioría delas comprenden unha parte oceánica e outra continental. Outras só se estenden polos fondos oceánicos.
Neste vídeo podedes completar o tratado en clase sobre as placas tectónicas, así como a súa evolución.
Estes días, dentro do tema da luz, estamos tratando un órgano moi importante: O OLLO. O presente video pode servir de repaso sobre o apartado da visión.
APHOPHIS é o nome gregodo antigo deus exipcio Apep "o destructor", que habita na escuridade eterna do Duat (inframundo) e que cada noite intenta destruír ao So (o deus Ra).
Ese é o nome co que bautizouao asteroide 99942, coñecido previamente como 2004 MN4, e que ten unha órbita próxima á da Terra.
Segundo os datos da NASA, Apophis pasará, moi preto da Terra en 2029 e 2036, concretamente o 13 de abril. Calquera variación na súa traxectoria (por exemplo unha colisión con outro asteroide) podería encamiñalo definitivamente cara ao noso planeta, onde produciría un efecto superior ao de 40000 bombas atómicas.
Esto non é o guión dunha película, é unha posibilidade real e a NASA así o está considerando.
No seguinte vídeo podedes profundizar sobre esta realidade.
Outra das fontes de enerxía renovable é a denominada BIOMASA. Ten moito futuro e solventa moitos problemas no entorno cunha aplicación para a obtención de enerxía eléctrica e auga quente. Este vídeo pretende que profundicedes sobre ela.
Continuamos coas fontes de enerxía. Neste caso tócalle a ENERXÍA NUCLEAR, sempre cuestionada polos perigos que hai ao seu redor. É unha fonte de enerxía non renovable.
Espero que sexa útil para clarificar as ideas sobre este tema.
Estes días estivemos tratando en clase os tipos de enerxías. Iniciamos hoxe unha serie de vídeos que pretender completar, dun xeito máis agradable, este tema.
Estes días estamos tratando, en clase, o tema da Hidrosfera. A cantidade de auga da hidrosfera estímase aproximadamente nun 1 400 millóns de km3 (lembrade que un m3 son 1000 litros), pero está repartida de forma moi desigual, aparece en diferentes estados e ten distintos graos de pureza. Pero, de onde saíu a auga? Cal é a súa orixe?.
Este vídeo pretende dar contestación a esta pregunta. Espero que resolva as vosas dúbidas.
A atmosfera terrestre actúa beneficiosamente nun proceso de regulación da temperatura gracias ao efecto invernadoiro, pois compórtase igual que os cristais ou plásticos dun invernadoiro, é dicir, deixa pasar as radiacións solares que quenta a superficie, pero impide a saída dunha gran parte das radiacións infravermellas que a superficie quente devolve; así mantén a calor.
Este fenómeno débese, sobre todo, ao CO2 e ao vapor de auga. Grazas a sete efecto gozamos dunha temperatura media de 15ºC. Pero as cantidades de CO2 levan aumentando nas últimas décadas dunha forma alarmante, polo que o quentamento global é unha realidade. Hai unha relación directa entre o aumento de CO2 na atmosfera e o aumento da temperatura.
Neste vídeo producido por Omnifile, faise un repaso a este proceso e demándase unha serie de actuacións, nas que todos podemos aportar un gran de area para tratar de que non vaia a máis.
Hoxe10 de decembro celébrase o 60 aniversario da Declaración dos Dereitos Humanos (1948-2008). O 10 de decembro de 1948 a Asemblea Xeral das Nacións Unidas aprobou e proclamou a Declaración Universal dos Dereitos Humanos.
Neste vídeo realizado polo Departamento de Ciencias Sociais do IES Juan José Gómez Quintana de Suances (Cantabria), faise un repaso dos motivos desta Declaración, asÍ coma do seu contido.
Loita polos Deieitos Humanos ¡Aínda hai moito por facer!
Nos últimos tempos estamos a ver unha gran información e investigación sobre planetas do noso entorno: Marte, Venus, ... e parece que o único satélite natural da Terra, o único corpo do sistema solar que podemos ver con detalle a simple vista ou cuns instrumentos sinxelos, deixa de ter importancia.
A Lúa ten e supoño que non curto período de tempo terá un papel decisivo como lugar estratéxico nas misións de investigacións espaciais, complemento da EEI (Estación Espacial Internacional).
Hoxe pretendemos coñecer polo miúdo este, mellor dito o noso, satélite: A LÚA.
A Lúa reflicte a luz solar de maniera diferente segundo onde se atope. Xira ao redor da Terra e sobre o seu eixe no mesmo tempo: 27 días, 7 horas e 43 segundos. Esto fai que sempre vexamos a súa mesma cara.Non ten atmosfera nin auga, por eso a súa superficie nunca cambia co tempo, salvo polo impacto ocasional dalgún meteorito.O 20 de xullo de 1969, Neil Armstrong convertíuse no primeiro home que a pisaba, formando parte da misión Apolo XI.
Algúns datos:
Datos sobre A Lúa
A Terra
Tamaño: radio ecuatorial
1.737 km.
6.378 km.
Distancia media á Terra
384.403 km.
---
Día: periodo de rotación sobre o seu eixe
27,32 días
23,93 horas
Órbita ao redor da Terra
27,32 días
---
Temperatura media superficial (día)
107 º C
15 º C
Temperatura media superficial (noite)
-153 º C
Gravidade superficial no ecuador
1,62 m/s2
9,78 m/s2
No seguinte VÍDEO terás outros datos e imaxes complementarias para ter unha información básica do noso satélite.
A auroras boreales ou Luces no Norte son fenómenos luminosos caracterizados por tipos de velos extremadamente coloreados no ceo nocturno producidos pola interacción do vento solar (débil corrente de gas é partículas cargadas enerxéticamente, na súa maior parte protóns e electróns, que flúen dende o Sol, cunha velocidade de 350 km/s), o campo magnético terrestre e a parte superior da atmosfera.
Un efecto similar ten lugar no hemisferio sur onde se coñece co nome de Aurora Austral.
As auroras principalmente prodúcense nas rexións próximas aos polos magnéticos. Neste vídeo tes imáxenes sorprendentes sobre este tema.
Neste vídeo de 4:02 minutos de duración podes disfrutar vendo imaxes de galaxias dunha forma relaxada e cunha música agradable de fondo. Así que acende os altofalantes e a disfrutar.
Un buraco negro é unha rexión do espazo-tempo provocada por unha gran concentración de masa no seu interior, cunha gran densidade, o que provoca un campo gravitatorio tan grande que ningunha partícula, nin a enerxía, por exemplo a luz, pode escapar.
Hai 15 día un dos maiores experos en buracos negros Stephen William Hawking, estivo en Santiago de Compostela dando unha conferencia sobre este tema e recollendo un premio.
Nestes días estamos a tratar nas clases de 1º ESO o tema DA ORIXE DO UNIVERSO.
Os científicos intentan explicar a súa orixe con diversas teorías. As máis aceptadas son a do Big Bang ou a da gran explosión e a teoría Inflacionaria de Alan Guth.
Iniciamos hoxe unha sección nova VÍDEOS, cun sobre a primeira teoría: a do Big Bang. Ninguen mellor que Carl Sagan (físico e presentado de TV de temas astronómicos morto en 1996) para narralo.
Competase o vídeo cunha viaxe na historia da evolución e da vida na Terra. Un resumo real da materia deste curso.
Espero que esta sección nova suscite o voso interese.
