O DINOSAURO VOADOR 4x4

Reconstrución do aspecto en vida d Changyuraptor yangi / Han, Chiappe, Ji, Habib, Turner, Chinsamy, Liu e Han-Nature Communications

Como xurdiu o voo nos vertebrados e cal foi a configuración dos voadores máis primitivos? O rexistro fósil ofrece dinosauros con plumas que non eran capaces de voar e outros emplumados que podían facelo. Ata non fai moito, estes últimos só se coñecían cun par de ás pero nos últimos anos atopáronse varias especies que tiñan catro, pois estaban caracterizadas por posuír plumas robustas nas extremidades posteriores ademais das presentes nas extremidades anteriores (como sucede nas aves voadoras actuais). Hai un grupo de dinosauros terópodos (carnívoros) cuxos representantes resultan esenciais para establecer a orixe e as primeiras etapas da evolución do voo nas aves; trátase dos microrraptorinos, que son dromeosáuridos depredadores con adaptacións aerodinámicas. E un novo microrraptorino súmase agora á lista, Changyuraptor yangi, singular polo seu gran tamaño (pois supera os 1,3 m de lonxitude) e polo gran desenvolvemento das plumas da súa cola, que acadan case un terzo da lonxitude do animal.

O magnífico fósil procede da inesgotable canteira de dinosauros coñecida como Jehol Biota, do Cretácico Temprano de Liaoning en China, atribuíndoselle unha antigüidade duns 125 millóns de anos. Foi adquirido grazas ao financiamento conseguido polo reitor da Universidade de Bohai, o profesor Yang Yandong, cuxa intervención viuse recompensada coa dedicatoria do nome da nova especie. O fósil, que corresponde a un dinosauro voador ou planador "tetra-alado", aparece entre dúas lajas de rocha sedimentaria e o estudo detallado da estrutura ósea do seu fémur esquerdo revela que o animal xa era adulto (pois tiña, polo menos, cinco anos) cando morreu.

Changyuraptor yangi, o dinosaurio non aviano coas plumas da cola máis longas coñecidas. / Han, Chiappe, Ji, Habib, Turner, Chinsamy, Liu e Han-Nature Communications

Os autores da investigación interpretan que as plumas especialmente grandes da cola constituirían unha estrutura para controlar o cabeceo durante o voo e reducir así a velocidade dun animal bastante grande durante a aterraxe ou o ataque a algunha presa, sen descartar que tamén puidesen ter un papel de exhibicionismo. Por outra parte, a análise de parentesco indica que estes voadores 4 x 4 non se sitúan no punto de partida do camiño que orixinou o típico voo das aves cun par de ás, senón que representan unha rama evolutiva colateral.

FONTE: Blogosaurio/Luis Alcalá/Xornal El Mundo