CERN

 

Teclear en Google CERN e "end of the world" arroxa máis de 400.000 resultados. Unha cifra considerable que se multiplica se lle sumamos variantes desta mesma procura como "destruír o planeta", "apocalipse", "fin dos tempos", e similares. Así de famosa (e así de descoñecida) é a Organización Europea para a Investigación Nuclear, nome oficial do maior laboratorio de investigación en física de partículas do mundo. A explicación destas alarmas foi a posta en marcha do LHC (Gran Colisionador de Hadrones), un acelerador de partículas deseñado para facer chocar feixes de protóns a gran velocidade. Os primeiros experimentos estaban previstos para outubro de 2008, aínda que unha avaría obrigou a atrasalos, algo que levou ao Daily Mail a titular (coa habitual mesura dos tabloides británicos): "O fin do mundo foi posposto". Os temores proviñan non só dos amigos das pseudociencias, proclives a prognosticar todo tipo de cataclismos a cambio dun pouco de publicidade gratuíta, senón que houbo incluso un químico alemán, profesor universitario, que demandou ao CERN ante o Tribunal Europeo de Dereitos Humanos. Os riscos que a prensa publicou neses días non soaban nada ben: ían desde o nacemento dun buraco negro que enguliría o planeta á creación de materia estraña supermasiva que nos reduciría a unha chea de neutróns inertes, pasando polo baleiro cuántico ou a formación de monopolos magnéticos.

 Afortunadamente para todos, nada diso ocorreu. Os hadróns seguen chocando no túnel de 27 quilómetros situado preto de Xenebra na fronteira franco suíza, e con estes experimentos os científicos do CERN puideron demostrar a existencia do escurridizo boson de Higgs, algo tan improbable ata hai pouco que mesmo Stephen Hawking chegou a apostarse 100 dólares cun colega a que nunca sería descuberto. O británico perdeu a súa aposta, pero grazas ao CERN os humanos estamos máis preto de coñecer a orixe do universo. Aínda que os experimentos que máis llamán a atención do centro son os que implican ao LHC pola súa importancia para os avances na física de partículas, hai moitos outros descubrimentos nados no CERN que teñen unha expresión máis directa na nosa vida cotiá. Sen ir máis lonxe, calquera que estea a ler este texto faio grazas a que Tim Berners Le creou a World Wide Web mentres traballa alí a comezos dos anos 90.

O CERN é un exemplo único de colaboración internacional. Fundado en 1954, 12.000 científicos de 180 países teñen acceso aos experimentos que se realizan nas súas instalacións. A española Mar Capeans, líder do grupo de tecnoloxía de Detectores do CERN, destaca ademais outra característica importante do centro: "no CERN facemos desenvolvementos para ciencia básica que evidentemente teñen un impacto na sociedade, pero nunca con fins militares. Ese é un das grandes achegas de Europa". Un obxectivo deste, o de investigar para a vida e o coñecemento e non para uso militar, decisivo se pretendemos seguir avanzando. Ao CERN debémoslle sen sabelo moitas das comodidades que hoxe gozamos e tamén algunhas das cancións máis surrealistas que xamais se escribiron na historia do pop. As súas creadoras son The Horribles Cernettes, un grupo de traballadoras do centro de investigación, que se definen como a única banda de rock de alta enerxía. "Nunca pasas as noites comigo. Tampouco saes con outras mozas. Só amas á túa colisionador" cantan... unha confesión de desamor que ilustra, con todo, a paixón que guía a quen investiga no CERN.

FONTE: José L. Álvarez Cedena/Xornal El País