O CLIMA AFECTADO POLA DEBILITACIÓN DAS CORRENTES DO ATLÁNTICO

 

Imaxe simulada da temperatura na superficie do Atlántico / Remik Ziemlinski (NOAA GFDL)

Un grupo internacional de científicos constatou que o recente debilitamento do sistema de correntes do Atlántico pode influír no clima no futuro, segundo explican dous traballos publicados recentemente pola revista Nature.

A primeira investigación, liderada polo University College London (Reino Unido), examina o impacto que ese proceso ten sobre un sistema de correntes coñecido como Circulación Meridiana de Retorno do Atlántico Norte (AMOC). O AMOC, lembran os expertos, ten unha gran influencia sobre o clima, pois redistribúe a calor e incide sobre o ciclo do carbono, pero descoñecíase ata agora se o aparente enfraquecemento experimentado nas últimas décadas podería manifestarse nunha variabilidade natural a longo prazo.

Os autores deste estudo, presentaron "evidencias paleo-oceanográficas" que demostran que a corrente de convección profunda do AMOC e do mar de Labrador (entre a península canadense de Labrador e a illa danesa de Groenlandia), foi inusualmente débil desde final da Pequena Idade de Xeo, en comparación cos 1.500 anos anteriores. A Pequena Idade de Xeo é o período frío máis importante do hemisferio norte desde finais do século XIV ata o XIX. Os expertos sosteñen neste novo estudo que o fin da Pequena Idade de Xeo estivo marcado por unha descarga de auga doce do Ártico e mares nórdicos, o que provocou a alteración do AMOC. Con todo, aínda non teñen claro se esa transición ocorreu de maneira abrupta cara ao final dese período frío, despois de 1850, ou a través dun proceso máis gradual durante os últimos 150 anos.

A segunda investigación, desenvolvida polo Instituto Potsdam de Análise de Impacto Climático (Alemaña), e na que participou a Universidade Complutense de Madrid (UCM), combina conxuntos de modelos climáticos globais con bases de datos de temperaturas globais da superficie do mar. Esta metodoloxía levoulles a identificar unha "pegada" que indica que a AMOC experimentou unha desaceleración duns tres "sverdrups" (unidade de medida do fluxo de volume por unidade de tempo), é dicir, de case o 15 % desde mediados do século XX. Esa "pegada", que é máis pronunciada durante os invernos e primaveras, leva un arrefriado da zona subpolar do Océano Atlántico, causado por unha caída do transporte de calor, e un quecemento na rexión da Corrente do Golfo, provocado por un desprazamento da súa ruta cara ao norte.

O cambio climático antopogénico é o "principal sospeitoso" dese enfraquecemento que "pode ter efectos importantes, especialmente no clima Europeo", segundo un comunicado da española Universidade Complutense, unha das participantes no estudo.

Ambos os estudos difiren na cronoloxía da desaceleración da AMOC, debido, segundo algúns autores, aos matices que contén a propia definición deste sistema de correntes. Nun artigo que acompaña aos dous traballos indícase que, "polo menos desde o punto de vista científico", as partes coinciden en que o " AMOC moderno" atópase en "un estado relativamente débil". Por contra, engade, de fronte ao estudo de escenarios de cambio climático futuros, estas diverxencias son "quizá, menos tranquilizadoras" porque un "AMOC debilitado podería xerar alteracións considerables nos patróns de clima e de precipitacións en todo o Hemisferio Norte".

FONTE: lne.es/sociedade