O QUE LLE PASARÁ AO SOL DESPOIS DE QUE "MORRA"

 

Abell 39, un fermoso exemplo de nebulosa planetaria, moi similar ao que se convertirá o Sol cando morra / TARECTOR (NRAO/AUI/NSF Y NOAO/AURA/NSF) E BAWOLPA (NOAO/ AURA/NSF)

Non hai dúbida. É ineludible. Os científicos coinciden en que o Sol envellecerá, incharase e converterase nunha xigante vermella que arrasará a Terra e mesmo o afastado Xúpiter. Por entón, ninguén seguirá aínda neste planeta para contalo, pero a desolación continuará ata que a nosa estrela morra dentro duns 10.000 millóns de anos.

O que non estaba tan claro é o que sucederá despois. Ata agora, porque un equipo internacional de astrónomos cre saber como continúa a historia. A investigación, publicada na revista "Nature Astronomy", predí que tras a súa morte, o Sol converterase nun anel masivo de gas e po interestelar luminoso, coñecido como nebulosa planetaria.

Unha nebulosa planetaria marca o final do 90% de todas as vidas activas das estrelas e traza a transición do astro dunha xigante vermella a unha anana branca, que en realidade son xigantescos anacos de materia dexenerada sen unha fonte de enerxía interna. Pero, durante anos, os científicos non estaban seguros de se o Sol na nosa galaxia seguiría o mesmo destino, xa que se pensaba que tiña unha masa demasiado baixa como para crear unha nebulosa planetaria visible. Para descubrilo, o equipo desenvolveu un novo modelo estelar de datos que predí o ciclo de vida das estrelas. O modelo usouse para predicir o brillo (ou luminosidade) da envoltura exectada, para estrelas de diferentes masas e idades.

"Cando unha estrela morre, expulsa ao espazo unha masa de gas e po, coñecida como envoltura, que pode chegar á metade da súa masa total. Isto revela o núcleo da estrela, que neste punto está a quedarse sen combustible, eventualmente apagándose e finalmente morrendo", explica un dos autores do estudo. "É só entón cando o núcleo quente fai que a envoltura expulsada brille durante uns 10.000 anos, un breve período en astronomía", continúa o científico. Isto é o que fai que a nebulosa planetaria sexa visible. "Algunhas son tan brillantes que se poden ver desde distancias extremadamente grandes que miden decenas de millóns de anos luz, onde a estrela mesma sería demasiado débil para ser vista", afirma.

FONTE: abc.es/ciencia