Blogia
vgomez

THOMAS YOUNG

Copia de un retrato de Thomas Young de Henry Briggs. Fuente: Wikimedia

Copia dun retrato de Thomas Young de Henry Briggs / Imaxe: Wikimedia

 

O carácter do médico británico Thomas Young (Somersetshire, 13 de xuño de 1773 – Londres, 10 de maio de 1829) case pode resumirse nun par de anécdotas que abren e pechan respectivamente a carreira dun dos  polímatas máis prolíficos da historia: cando na súa mocidade comezou a tomar clases de baile, os seus compañeiros atopáronlle trazando con regra e compás un  diagrama matemático dos movementos do  minué, co fin de melloralos. E tres anos antes da súa morte, tras ser recrutado como experto pola compañía de seguros  Palladium, enviou un estudo á  Royal  Society no que desenvolvía unha  complicadísima fórmula para calcular o valor do  decremento da vida humana, destinada ao cálculo da contía das anualidades das pólizas.

Así, non é de estrañar que, cando o autor Andrew  Robinson abordou a complexa tarefa de repasar a vida e obra de Young no seu libro  The  Last  Man  Who  Knew  Everything (Plume, 2007), advertise na súa introdución de que o seu obxectivo era simplemente introducir o personaxe a quen non o coñecían, e non trazar unha biografía exhaustiva. Algo difícil tratándose de quen antes de cumprir os catro anos xa lera dúas veces a Biblia de principio a fin.

Aos 14 anos, Young traducía pasaxes da Biblia a 13 idiomas, incluíndo o caldeo, o  samaritano, o sirio ou o etíope. Inventou un novo alfabeto fonético universal. Comparando 400 linguaxes, definiu as linguas  indoeuropeas. Estudou o mecanismo da visión, descubriu o  astigmatismo e propuxo que a retina vía en tres colores —algo que se confirmou século e medio despois—. Desenvolveu o que hoxe se coñece como temperamentos de Young (métodos de afinación de instrumentos), módulo de Young (en elasticidade), as ecuacións de Young-Laplace e Young- Dupré (en mecánica de fluídos) e a regra de Young (para calcular a dose infantil dun fármaco). Os seus artigos para a Enciclopedia Británica cubrían 20 campos do saber e mesmo propuxo unha técnica para mellorar as xuntas na carpintería.

Todo isto, sen entrar na que foi realmente a súa profesión, a medicina, na que curiosamente non chegou a destacar en exceso (din que polas súas difíciles relacións cos seus colegas, que non vían con bos ollos tanta dispersión de intereses: Young sabía demasiado), e descontando tamén dous das súas achegas que merecen unha mención especial.

Imagen de una placa de Thomas Young’s Lectures publicado en 1807. Muestra la comprensión de Young de la anatomía ocular. Fuente: Wikimedia

Imaxe dunha placa de Thomas Young’s Lectures publicado en 1807. Amosa a comprensión de Young da anatomía ocular / Onte: Wikimedia

 

Na súa época o nome de Isaac Newton era tan admirado e respectado como o é hoxe, e o mestre da física certificara que a luz estaba composta por chorros de partículas, en contra da teoría  ondulatoria que circulaba por entón. Poucos se atrevían a poñer en dúbida a palabra de Newton, pero non era o caso de Young. A pesar de ser máis un pensador que un  experimentalista, en 1803 mostrou como un raio de luz dividido en dúas producía un patrón de bandas claras e escuras, correspondentes aos lugares onde as ondas sumábanse ou se anulaban.

Esbozo de Thomas Young de difracción de luz en dos rendijas. Fuente: Wikimedia

Esbozo de Thomas Young da difracción de luz en dúas fendas / Fonte: Wikimedia



O experimento de interferencia de Young, tan simple como potente, sentou os cimentos para que a comezos do século  XX comprendésese a dobre natureza da luz como onda e como partícula. Para o físico Richard  Feynman, este fenómeno contiña o corazón de toda a mecánica  cuántica e o seu único misterio.


En 1822 o francés Jean-François  Champollion descifrou os xeroglíficos exipcios da pedra  Rosetta, un ronsel achado en 1799 polos soldados napoleónicos en Exipto e que mostraba o mesmo texto en tres linguas diferentes. Pero en 1814 Young xa abordara o mesmo obxectivo logrando notables progresos, aínda que sen alcanzar o éxito final de  Champollion.

A la izquierda, foto de una carta de Thomas Young a William Banks con una descripción de algunos jeroglíficos en el fondo. A la derecha, la piedra Rosseta.

Á esquerda, foto dunha carta de Thomas Young a William Banks cunha descrición dalgúns xeroglíficos no fondo. Á dereita, a pedra Rosseta. Fonte: Captmondo/Hans Hillewaert


A  enconada rivalidade entre ambos os homes traduciuse entón nun enfrontamento de nacionalismos que perdurou ata hoxe: segundo contaba Richard Parkinson,  exconservador da colección exipcia do Museo Británico que alberga a pedra, visitantes franceses queixábanse de que o retrato de  Champollion no museo era máis pequeno que o de Young. O curioso é que os británicos protestaban xusto polo contrario.

 

En resumo, un home que sabía demasiado!

FONTE: Javier Yanes/bbvaopenmind.com

0 comentarios