Blogia
vgomez

PRÓXIMA B, ALTAMENTE HABITABLE

Recreación del planeta Próxima b

Recreación do planeta Próxima b / Imaxe: abc.es

En agosto de 2016, cando o astrónomo español Guillem Anglada Escudé descubriu un planeta similar á Terra xusto "na estrela do lado", nin el nin o seu equipo puideron crer na súa sorte. Desde logo, resulta cando menos curioso que, na inmensidade do Universo, sexa precisamente Próxima Centauri, a estrela máis próxima ao Sol, a só 4,2 anos luz de distancia, a que albergue o planeta máis prometedor e parecido ao noso de cuantos atopáronse ata agora.

Desde entón, Próxima  b, un mundo con apenas 1,3 masas terrestres e situado xusto no medio da zona de habitabilidade da súa estrela (a distancia exacta que permite a existencia de auga líquida na súa superficie) foi obxecto de numerosos estudos para determinar se, efectivamente, o  exoplaneta máis próximo a nós posúe océanos e resulta apto para a vida.

Agora, e utilizando modelos informáticos similares aos que se usan para estudar o cambio climático na Terra, un equipo de investigadores dirixido por  Antony do Xenio, do Instituto  Goddard de Estudos Espaciais da NASA, acaba de descubrir que Próxima  b é perfectamente capaz de manter enormes áreas de auga líquida na súa superficie, o que aumenta considerablemente as súas posibilidades de albergar organismos vivos. Os resultados da investigación acaban de publicarse en Astrobiology.

Próxima  Centauri é unha anana vermella, moito máis pequena e fría que o Sol, o cal implica que a súa zona habitable está extremadamente preto da estrela. Por iso, é moi probable que o seu planeta, Próxima  b, bloqueado polas mareas  gravitatorias, mostre sempre a mesma cara á estrela, de forma similar a como a Lúa sempre mostra a mesma cara á Terra.

Anteriores simulacións suxeriran que o hemisferio sempre iluminado do planeta estaría sometido a moi altas temperaturas, mentres que o hemisferio escuro sería extremadamente frío. Malas noticias para as posibles reservas de auga, que se  evaporarían nunha parte de Próxima b e conxelaríanse na zona oposta. Nese escenario, a auga líquida só podería perdurar nunha zona moi limitada do planeta, preto da fronteira que separa o día interminable da noite eterna. No seu estudo, do Xenio refírese a esta zona como "globo ocular da Terra".

Pero as novas simulacións foron moito máis exhaustivas que as anteriores, e incluían tamén un océano dinámico e circulante, capaz de transferir a calor dun hemisferio ao outro de forma moi efectiva. Os investigadores, ademais, acharon que os movementos dese océano e da atmosfera combínanse de tal modo que "aínda que o lado nocturno nunca vexa a luz da estrela, existe unha franxa de auga líquida que se mantén ao redor da zona ecuatorial".

Do Xenio compara esta circulación de calor aos climas costeiros do noso propio planeta. A costa Este de Estados Unidos, por exemplo, é máis cálida do que debería ser porque a corrente do Golfo leva ata ela auga morna desde os  trópicos. En  California, pola contra, as correntes oceánicas traen auga fría desde o norte, polo que a costa oeste é máis fría do que sería sen esa achega.

Para Próxima  b, o equipo de investigadores executou ata 18 simulacións diferentes, tendo en conta os efectos de continentes xigantescos, atmosferas extremadamente delgadas, composicións atmosféricas diferentes e mesmo cambios na salinidade do océano global. E en case todos os modelos, Próxima  b terminou tendo grandes mares abertos e duradeiros en polo menos unha parte da súa superficie.

Todo está, pois, preparado e á espera de que durante os dous próximos anos entre en funcionamento unha nova xeración de telescopios, moito máis potente que a actual e capaz de estudar directamente moitas máis caracteríasticas dos  exoplanetas, en especial as súas atmosferas. Se a vida conseguiu realmente arraigar en Próxima  b, moi pronto o saberemos.

FONTE: José Manuel Nieves/abc.es/ciencia

0 comentarios