VIDEOXOGO PARA QUE A CIENCIA SEXA MÁIS DIVERTIDA

 

Cada vez que sae á luz un estudo sobre as carreiras universitarias máis cursadas fronte ás máis demandadas polo mercado laboral ponse de manifesto unha contradición. Os estudantes seguen elixindo graos que teñen que ver con ciencias sociais e xurídicas (desde administración e dirección de empresas a comunicación ou filoloxías), mentres que as empresas buscan enxeñeiros e técnicos. Certo que os educadores e especialistas aconsellan elixir os estudos superiores tendo en conta os gustos e calidades máis que as expectativas de traballo futuras. Á fin e ao cabo, nestes tempos complexos, non existe unha fórmula gañadora para acceder ao emprego. Con todo, as preferencias persoais por si soas non explican a enorme descompensación que existe entre os matriculados nas distintas carreiras. Segundo datos do Instituto Nacional de Estatística, só o 5,9% dos alumnos elixen a rama de ciencias, fronte ao 47,4% que se decantan por estudos sociais. Algo parece indicar entón que hai un bo número de potenciais vocacións que se perden polo camiño en primaria e secundaria. Non hai máis que observar a un neno para darse conta de que dentro de cada un de nós hai un científico. A curiosidade, como no caso dos gatos, vénnos de fábrica. Pero só algúns seguen esa senda, mentres que a maioría quedamos polo camiño desanimados polos  logaritmos  neperianos e as teoría xeral da relatividade.

Jill  Vanparys foi unha nena de curiosidade  gatuna-talvez por iso a súa compañía actual chámase Curious Cat-e con facilidade para as materias científicas. Sempre sacou excelentes notas en matemáticas e física, pero cando chegou o momento de elixir carreira decantouse polo deseño, talvez medorenta de que o tedio experimentado durante o bacharelato prolongásese máis anos. “Cando tiña 10, 12 ou 14 anos, explica  Vanparys, a ciencia era algo que tiña que aprender de memoria, pero non sabía que se podía facer con iso. Nós queremos cambiar esa percepción. Mostrar que coa ciencia pódense solucionar problemas, cambiar o mundo e ademais divertirche mentres o fas”. A ferramenta que  Vanparys elixiu para facer que a ciencia sexa algo emocionante foi unha aplicación chamado Ava and Trix: un videoxogo no que dúas irmás corren aventuras e enfróntanse a problemas que deben resolver con elementos da vida cotiá. A propia  Jill  Vanparys describen o estilo das súas creacións como unha versión actualizada de MacGyver (a mítica serie televisiva dos oitenta), grazas á cal os nenos poden aprender nocións básicas de física e química.

Ava and Trix utilízase actualmente en 250 escolas de Bélxica e a súa creadora foi galardoada polo  MIT como unha das mozas innovadoras menores de 35 pola súa achega para que “o ensino das ciencias sexa divertida”. A aplicación fomenta a colaboración entre os profesores e os alumnos, fomentando o achegamento por parte dos nenos ao método científico.  Vanparys afirma que, aínda que fagamos o esforzo de imaxinar como cremos que será a vida dos nenos no futuro, non podemos estar seguros de acertar. Por iso, a nosa obrigación é ensinarlles “a resolver problemas e a desenvolver un pensamento creativo”. E non hai nada menos aburrido que a creatividade.

FONTE: José  L. Álvarez  Cedena/elpais.com