XÚPITER NON SEMPRE ESTIVO NO MESMO SITIO

Imaxes tomadas pola misión Juno do ecuador aos polos (en cor azul), onde se forman impresionantes tormentas / NASA/JPL- Caltech/SwRI/MSSS/Gerald Eichstäd/Seán Douran

Xúpiter sempre intrigou aos investigadores: non se trata só do maior planeta do Sistema Solar, senón que a súa formación e posteriores supostos viaxes orbitais condicionaron ao resto de mundos, incluída a Terra, debido ao seu gran tamaño e o poder de atracción que exerce sobre o resto de obxectos cósmicos. De aí a importancia de coñecer como se orixinou exactamente este xigante  gaseoso, que ten na súa orixe a clave de que no noso planeta formouse a vida. Agora un novo modelo afirma que naceu a unha distancia catro veces máis lonxe do Sol e sucou durante 700.000 anos unha viaxe que lle levou ata a súa órbita actual.

Usando simulacións avanzadas por computador, investigadores da Universidade de  Lund (Suecia) e outras institucións investigaron a viaxe que Xúpiter emprendeu hai 4.500 millóns de anos, momento no que se acababa de formar e cuxo tamaño non era máis grande que a Terra. Os planetas do Sistema Solar foron construídos paulatinamente polo po cósmico que rodeaba ao noso novo sol nun disco de gas e partículas e, segundo este modelo, estaba nun punto moito máis remoto que agora mesmo.

«Esta é a primeira vez que temos probas de que Xúpiter formouse moi lonxe do Sol e logo  migró á súa órbita actual. Atopamos evidencia da migración nos asteroides  troyanos que orbitan preto de Xúpiter», afirma a autora principal do estudo que foi publicado na revista Astronomy and Astrophysics.

Os asteroides  troyanos son aqueles que acompañan a un planeta na súa órbita colocados 60 graos diante e outros 60 detrás do propio mundo. Aínda que a Terra ten tamén o seu propio asteroide  troyano, os máis famosos son os de Xúpiter. Son miles e divídense en dous debido á súa colocación: un grupo moi numeroso á fronte do planeta e outro coa metade menos de rocas detrás del. O feito de que non houbese o mesmo número de asteroides diante e detrás de Xúpiter ha  intrigado aos científicos desde sempre: «A asimetría sempre foi un misterio no sistema solar», afirma respecto diso Anders  Johansen, profesor de astronomía na Universidade de  Lund.

Pero neste caso foi a clave para descubrir a viaxe cósmica de Xúpiter durante centos de miles de anos.  Pirani e  Johansen conclúen que o xigante  gaseoso «debuxou» o seu devir nos seus asteroides  troyanos, que só poden ter a súa asimetría actual se o planeta formouse catro veces máis lonxe que agora no Sistema Solar para moverse despois ata onde está. a explicación sería que a gravidade de Xúpiter atraeu máis  troyanos diante que detrás.

Segundo os cálculos, a migración de Xúpiter prolongouse durante uns 700.000 anos, nun período de aproximadamente dous ou tres millóns de anos despois de que o corpo celeste comezase a súa vida como un asteroide de xeo lonxe do sol. A viaxe cara ao interior no Sistema Solar seguiu un curso en espiral no que Xúpiter continuou dando voltas ao redor do Sol, aínda que nun camiño cada vez máis estreito. A razón detrás da migración real relaciónase coas forzas  gravitacionales dos gases circundantes no sistema solar.

As simulacións mostran que os asteroides  troyanos debuxáronse cando Xúpiter era un planeta novo sen atmosfera de gas, o que significa que estes asteroides probablemente consisten en bloques de construción similares aos que formaron o núcleo de Xúpiter. De ser certa esta teoría, cando en 2021 envíese a sonda Lucy da NASA ao redor de seis dos asteroides  troyanos, poderiamos estar a estudar tamén o material do que está composto o núcleo do xigante.

Os autores do estudo tamén suxiren que o xigante  gaseoso Saturno e os xigantes de xeo  Urano e  Neptuno poderían haber  migrado de maneira similar.

FONTE: abc.es