A ORIXE DAS PALABRAS: "ESTAR DE PUNTA EN BRANCO"

Armadura medieval / Imaxe: disfracesbacanal.com

Nos exercicios de combate, os cabaleiros mediavais empregaban armas de ferro ordinario que carecían de fío e levaban na punta un botón, como os floretes con que se aprende esgrima. Recibían o nome de armas negras, en oposición á que usaban nos torneos que eran de aceiro filoso e que tiñan o extremo afiado, ou como se dicía entón, a punta en branco. Nesas lizas, os contendentes presentábanse diante do árbitro ou mestre de armas acompañadas dos seus escudeiros, quen portaba helmos cos seus penachos e os respectivos escudos.

A grande pompa desta cerimonia con música de fanfarrias e o espectáculo das armaduras relucentes e os estandartes ao vento quedaron asociados á frase “estar de punta en branco”, que tomou o sentido de mostrarse coas mellores galas.

Pasaron os tempos feudais, pero o devandito subsiste. Só que agora aplícase a calquera que loce  impecablemente desde o peiteado ata os pés, ou como nós dicimos "estar de domingo".

Vestido de domingo. Como para un torneo… de elegancia.

FONTE: lasfrasesparahoy.com e outros