DIAMANTES QUE GARDAN O SEGREDO DA ORIXE DO NOSO PLANETA
Diamantes atopados na área de Juina, en Brasil
Os diamantes proporciónannos unha xanela única ao interior do planeta. E á súa orixe. A análise de pedras preciosas formadas nas profundidades ofrece un dos poucos rexistros sobre a composición da Terra, por centos de quilómetros baixo a litosfera. Os científicos sospeitan que nalgún punto destes abismos, entre a codia e o núcleo terrestre, existe un enorme depósito de rocha que permanece sen cambios dende a formación do planeta, hai uns 4.600 millóns de anos. Pero ata agora non se puido confirmar a súa existencia nin a súa posible localización.
Un equipo internacional de investigadores achega novas pistas, grazas ao achado de 24 diamantes ’superprofundos’ preto de Juina, en Brasil. A análise dos isótopos de helio, atrapado en inclusións microscópicas, permitiu descubrir pegadas deste antigo xacemento, que se atoparía escondido a máis de 410 km baixo o nivel do mar no manto da Terra. O seu traballo aparece publicado na revista Science, e será presentado ante os científicos o próximo venres 23 na conferencia Goldschmidt sobre xeoquímica en Barcelona.
A maioría dos diamantes fórmanse entre 150 e 230 km baixo da cortiza terrestre, antes de ser depositados en capas próximas á superficie. Só en raras ocasións saen á luz diamantes superprofundos (orixinados entre 230 e 800 km por baixo da superficie) impulsados por violentas erupcións volcánicas.
As impurezas destes diamantes superprofundos supoñen unha valiosa mostra para estudar as rexións nas que se orixinaron e entender cal é a composición destas capas remotas. Defectos microscópicos fan que estes diamantes sexan pouco apreciados polos xoieiros, pero dun valor inestimable para os xeólogos. Os gases e minerais que quedan atrapados dentro permanecen comprimidos nas súas formas orixinais. En ocasións conteñen tamén material orgánico de criaturas que algunha vez viviron en antigos fondos mariños. Son a testemuña dunha viaxe asombrosa a través de centos de quilómetros e millóns de anos.
Ao medir os isótopos dos elementos capturados, os autoresdescubriron unha variabilidade extrema, así como unha relación alta de helio 3 e o helio 4. Este gas nobre é unha das mellores ferramentas para entender a natureza das rexións máis profundas e antigas do manto da Terra.
Pouco despois da formación do planeta, a violenta actividade xeolóxica e os impactos con outros astros modificaron a súa forma, o que significa que case nada da estrutura orixinal da Terra preservouse. Na década dos oitenta os científicos descubriron, ao analizar lavas basálticas en diferentes zonas do mundo, que a relación entre o isótopo 3He/4He nalgúns puntos era moito máis alta do normal, unha relación isotópica que só se viu en meteoritos que caeron na Terra naqueles primeiros anos do planeta. A conclusión é que esa lava tiña que ser transportada desde algún tipo de depósito profundo na Terra, cunha composición que non cambiou significativamente nos últimos 4.000 millóns de anos.
Os diamantes achados en Brasil confirman a existencia desa fonte profunda e primordial de helio que ocasionalmente se infiltra na zona de transición e mestúrase con material que se afunde desde as capas altas, creando diversas composicións isotópicas que quedan rexistradas en basaltos.
Doutra banda, estudos previos con diamantes obtidos na mesma rexión da Matogueira Grosso brasileiro suxeriran que as rexións por baixo do manto superior poderían conter ademais un enorme depósito de auga. Un traballo publicado en 2014 en Nature revelou a presenza dun mineral raro (a ringwoodita) que suxería a existencia dun mar a 400-600 km baixo a superficie da Terra.
FONTE:Amado herrero/elmundo.es/ciencia
0 comentarios