RIRSE DUN MESMO

“Aprendín a aceptarme e a rirme de min mesma, porque non hai nada máis divertido que rirse dos gazapos e dos erros que cometes”. Para Sara Andrés, atleta paralímpica e mestra de educación primaria, o humor é fundamental. Un accidente de coche aos 25 anos, un cancro de tiroides, e posteriormente, un cancro de pel non lle fixeron perder o sorriso e, lonxe de afundila, impulsárona para lograr metas que xamais pensara que podía conseguir. Sara Andrés atopou no atletismo un deporte que lle axudou a sentirse ben e gañar múltiples medallas e bater récords en campionatos nacionais e internacionais.

Esta mestra defende que a educación ten que ser inclusiva e ensina aos seus nenos e nenas desde a diferenza e a través do seu exemplo: “O que fixen foi introducirlles a idea de ser empático co outro e coa miña discapacidade, porque todos temos discapacidades ou supercapacidades”.

O seu sorriso contaxioso convídanos a celebrar a vida cada día, e a gozar do momento presente como un agasallo extraordinario: “Vou pensar en todo o bo que fixen hoxe e gozalo como único, porque é único, o pasado non existe e o futuro tampouco. Espertade, sede conscientes de todo o bo que tedes na vida, valorádeo e gozádeo”.