BLOB: UNHA CRIATURA SEN CEREBRO, PERO QUE É CAPAZ DE APRENDER

Blob, no zoo de París / Reuters

O Parque Zoolóxico de París atopou un novo reclamo para atraer ao público. Os seus responsables organizaron a exhibición de Blob, unha criatura sen cerebro, pero que é capaz de aprender. E sen boca, estómago nin ollos, pero que pode detectar alimentos e dixerilos. Aínda por riba, o estraño ser ten case 720 sexos, pode moverse sen pernas nin ás e reponse en dous minutos se se corta pola metade.

Que  diantres é iso? Para todos aqueles que pensen nun ser alieníxena, o que o zoo de París anuncia aos catro ventos non é máis que un mofo dos lodos (Physarum polycephalum). Defraudados? Non deberían. Este organismo  unicelular non é unha planta, nin un animal nin un fungo (polo menos non se sabe con certeza), e representa un dos maiores misterios da natureza. Pode parecer plastilina, pero é fascinante.

Blob, chamado así por unha película de ciencia ficción de 1958, protagonizada por un mozo Steve McQueen, no que unha forma de vida alieníxena consome todo ao seu paso nunha pequena cidade de Pennsylvania, resulta en grao sumo inquietante. "Sorpréndenos porque non ten cerebro pero é capaz de aprender (...) e se fusionas dous, o que aprendeu transmitirá o seu coñecemento ao outro", afirma o director do Museo de Historia Natural de París, do que forma parte o Parque Zoolóxico. 

En efecto, esta capacidade de aprendizaxe foi demostrada hai algúns anos por biólogos do Centro de Investigación en Cognición Animal (CNRS,  Université  Toulouse III-Paul Sabatier). Os científicos demostraron que un molde deste limo pode transmitir o que aprendeu a un molde de limo compañeiro cando os dous combínanse. Imaxínese que puidese fusionarse temporalmente con alguén, adquirir o coñecemento desa persoa e logo separarse para converterse na súa eu separado de novo. Isto é o que sucede co mofo do lodo.

Physarum polycephalum sobrevive no lixo forestal, pero tamén se pode cultivar nunha placa de laboratorio. Nesa contorna, os investigadores demostraron que un mofo de limo que aprendeu a ignorar o sal pode transmitir este comportamento adquirido a outro simplemente fusionándose con el.

Para lograr isto, os investigadores ensinaron a máis de 2.000 mofos de limo que o sal non é unha ameaza. Para alcanzar o seu alimento, estes  moldes de mofo tiveron que cruzar unha ponte cuberta con sal. Esta experiencia fíxolles «habituados». Mentres tanto, outros 2.000  moldes de mofo tiveron que cruzar unha ponte sen sal, e clasificóuselles como «inxenuos».

Despois deste período de adestramento, os moldes de mofo do lodo fundíronse xuntos onde entraron en contacto. Os novos moldes tiveron entón que cruzar pontes cubertas de sal. Para sorpresa dos investigadores, os moldes de mofo mesturado movéronse tan rápido como os «habituados», e moito máis rápido que os «inxenuos», o que suxire que o coñecemento da natureza inofensiva do sal fora compartido.

Os científicos separaron os moldes do limo 1 hora e 3 horas despois da fusión e repetiron o experimento da ponte. Só os moldes de limo inxenuos que foran fusionados con  moldes de limo habituados durante 3 horas ignoraron o sal. Todos os demais rexeitárona. Isto era proba de aprendizaxe. Ao ver os moldes de limo a través dun microscopio, os científicos observaron que, despois de 3 horas, formouse unha vea no punto de fusión. Esta vea é a canle a través do cal se comparte a información.

A moitos lles encantaría ter a capacidade de fundirse co máis adiantado da clase tres horas antes dun exame. Por sorte ou por desgraza, só Blob ten esta capacidade.

FONTE: abc.es/ciencia