COP25: UN NOVO FRACASO

Quizais non se podía esperar máis do que saíu do Cume do Clima da ONU que se pechou este onte en Madrid con case dous días de atraso. Os negociadores só puideron acordar un débil chamamento aos países para realizar esforzos máis ambiciosos contra o cambio climático. E tiveron que aprazar de novo o desenvolvemento do artigo do Acordo de París referido aos mercados de dióxido de carbono diante sa imposibilidade de acordar un texto. Este asunto deixarase para o próximo cume, que se celebrará en Glasgow en novembro de 2020. "É triste non poder chegar a un acordo final, estivemos tan preto", admitiu Carolina Schmidt, a ministra chilena de Medio Ambiente que ostentou a presidencia deste cume que, segundo os seus cálculos, foi "a máis longa da historia".

O multilateralismo ráchase alá onde se mire e estes cumes nas que negocian case 200 países (que teñen que poñerse unanimemente de acordo) son precisamente o maior exemplo de multilateralismo. As mesmas presións e enfrontamentos entre países que se viven fóra cóanse nas negociacións climáticas. "Estou decepcionado cos resultados", valorou  Antònio  Guterres, secretario xeral da ONU. "A comunidade internacional perdeu unha oportunidade importante para mostrar maior ambición", engadiu. "Pero non debemos rendernos".

Neste cume só conseguiuse que 84 países comprométanse a presentar plans máis duros en 2020, como pediu a ONU en varias ocasións. Dentro dese compromiso están Alemaña, Francia, España e o Reino Unido. O problema é os que non están: EE UU, China, a India e Rusia (que xuntos suman ao redor do 55% das emisións mundiais de efecto invernadoiro), países que non deron sinais durante esta cita de querer ser máis ambiciosos.

Todos os asinantes do Acordo de París deben presentar plans de recorte de emisións que, xuntos, deben conseguir que o quecemento global quede dentro duns límites manexables. Pero a suma dos plans non é suficiente.

Onde foi imposible pechar calquera acordo foi no desenvolvemento do artigo 6 do Acordo de París, o referido aos mercados de carbono. O desenvolvemento destes mecanismos de intercambio de dereitos de emisións, que permiten a países e empresas compensar os gases de efecto invernadoiro que expulsan, xa se atascou hai un ano no Cume do Clima que se celebrou en Katowice (Polonia) e decidiuse que sería nesta COP25 onde se resolvería.

Pero as diferenzas entre os países nesta negociación foron tan grandes que, de novo, non se puido chegar a un pacto en Madrid. O tramo final da negociación protagonizouno o enfrontamento entre Brasil —interesado en poder utilizar o maior número de créditos de emisións que xerou desde a entrada en vigor do Protocolo de Kioto— e a Unión Europea, preocupada por que o seu mercado de dereitos de emisións póidase ver asolagado dese tipo de créditos se non se fixan controis estritos.

Unha oportunidade perdida!

FONTE: Manuel Planelles/elpaís.com