O PASADO HÚMIDO DE MARTE
Descobren auga líquida en Marte / ATLAS
Dende as primeiras misións a Marte, a humanidade sabe que houbo auga discorrendo pola superficie do planeta vermello. As imaxes captadas por aquelas naves daban mostra de pegadas de antigos leitos de ríos e mesmo leitos de lagos. Pero aínda houbo máis, e posteriores sondas captaron fotografías moi claras de grandes acumulacións de xeo de auga e dióxido de carbono nos polos.
Os rover como o Opportunity e o Curiosity detectaron cada vez máis probas da presenza de auga non pasada, senón presente. E foi en 2015 cando a NASA anunciou aos catro ventos un descubrimento histórico: a xeración de moi pequenas correntes de auga, apenas constituídas por unhas gotiñas salgadas, nas ladeiras dalgúns outeiros, durante o verán marciano. Aquilo significaba a primeira detección de auga líquida en superficie en Marte.
Un lustro despois o coñecemento sobre a auga que unha vez cubriu Marte aumentou. Exemplo diso é o achado da Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) da NASA, que descubriu depósitos de tons claros que o equipo sinala que poderían ser areniscas, tal e como afirman nun comunicado. Isto significaría novos sinais do antigo ambiente húmido do planeta vermello e o seu potencial para a habitabilidade de vida tal e como a coñecemos na Terra. A cámara HiriSE (High Resolution Imaging Science Experiment) revelou a existencia destes depósitos, reflectidos en tons claros na imaxe, no oeste da rexión de Candor Chasma, no sistema de canóns de Vales Marineris.
As superficies claras son as capas de arenisca que suxiren un pasado húmido e potencialmente habitable - NASA/JPL/University of Arizona
O MRO estivo en órbita ao redor de Marte durante case 14 anos. Leva consigo unha gran variedade de instrumentos, incluído o espectrómetro de recoñecemento de imaxes compacto de recoñecemento para Marte (CRISM). Este instrumento adquiriu miles de imaxes espectrais de alta resolución en Marte.
A NASA está a tratar de completar unha cobertura coordinada sobre os devanditos lugares, para permitir interpretacións xeolóxicas baseadas tanto na información de composición de CRISM como nas imaxes de alta resolución de HiRISE.
FONTE: abc.es/ciencia
0 comentarios