O TALENTO É A CAPACIDADE DE APRENDER

O 6 de xullo de 2008 chovía en Londres. Minutos antes de pisar a pista central de Wimbledon, un xornalista preguntou a Rafa Nadal se lle preocupaban as condicións meteorolóxicas. “A choiva é igual para os dous”, restou importancia o tenista. Detrás desta resposta, a filosofía do seu tío e, entón, adestrador: Toni Nadal. “Aprender a aguantarte imprímeche carácter e vaste frustrar menos na vida”, asegura o técnico.

O seu obxectivo foi formar ao deportista, pero sobre todo á persoa. Fomentou no seu sobriño a disciplina, a autoexigencia, o respecto aos rivais, a humildade e o autocontrol. Facendo alarde da súa doutrina, Toni Nadal permaneceu alleo ao ruxir do xentío que abarrotaba a cancha londiniense naquela final masculina que enfrontaba a Federer con Rafa. Durante as 4 horas e 48 minutos que durou o partido permaneceu cos brazos cruzados, apenas asentindo aos comentarios do seu acompañante e, de cando en cando, apertando o puño se Rafael -el nunca usa o diminutivo- vencía un  peloteo difícil. Cara ao final do encontro Toni Nadal púxose de pé, inquieto. Entón o suízo devolveu unha pelota que foi parar á rede e que significou a vitoria dos Nadal, o tenista e o adestrador. A contención ao fin volveuse xúbilo. Derrotaran ao invencible en base a unha teoría moi sinxela, que dá título ao seu libro: ‘Todo pódese adestrar’.

Hoxe Toni Nadal xa non adestra ao seu sobriño, pero a súa fórmula de traballo é obxecto de conferencias inspiradoras que transcenden o deportivo. Dirixe, ademais, a Rafa Nadal Academy en Mallorca, onde forman a futuros líderes do tenis. “O valor da educación é preparar á xente para o futuro”, sostén o mallorquino.

O sucedido naquel céspede de Wimbledon é amplamente considerado como o mellor partido de tenis da historia. Rafa Nadal é o mellor tenista español de todos os tempos. E detrás destes dous fitos do deporte un nome, o de Toni Nadal.