WASP-79b: O PRIMEIRO PLANETA CON CEO AMARELO

Ilustración do exoplaneta superquente WASP-79b, ubicado a 780 anos luz de distancia / NASA, ESA e L. Hustak (STScI)

Coñéceselle como WASP-79b e é un dos planetas máis grandes xamais observados fóra do noso sistema solar. Situado a unha distancia de 780 anos luz, na constelación de Eridanus, este mundo infernal non se parece a nada que vire ao redor do noso Sol. Nin sequera a nada que puidese imaxinar un astrónomo. Agora, o telescopio espacial Hubble puido analizar a súa atmosfera, onde atopou vapor de auga, e sorprendentemente, alí non ocorre un fenómeno coñecido como dispersión de Rayleigh, o mesmo que permite que os ceos da Terra véxanse de cor azul. Os científicos cren que, probablemente, ese estraño ceo é de cor amarela durante o día.

WASP-79b, descuberto en 2012, é o que se chama un Xúpiter quente. Son mundos máis grandes que Xúpiter que orbitan moi preto das súas estrelas, pero que probablemente naceron nos confíns do sistema planetario ao que pertencen e logo migraron cara ao interior. O ano de WASP-79b dura só dous días terrestres (Xúpiter, en comparación, tarda 12 anos en completar unha órbita). Con todo, atópase nunha órbita polar inusual sobre a estrela, o que vai en contra das teorías dos científicos sobre como se forman os planetas, especialmente para os Xúpiter quentes.

WASP-79b é un mundo inchado. Ten o dobre da masa de Xúpiter e é extremadamente quente, 1.648º C, a temperatura do vídro fundido. Ao combinar as observacións do Telescopio Espacial Hubble, o satélite de prospección de exoplanetas en tránsito (TESS) e o observatorio terrestre Magellan nas Campás (Chile), os astrónomos descubriron que esa atmosfera fervente, profunda e  nebulosa é peculiar. Fai tanto calor que as súas nubes dispersas de  sulfuro de manganeso ou silicato poden facer chover ferro fundido. Pero esa non é a gran sorpresa. A falta de dispersión de Rayleigh é o que deixou atónitos aos científicos.

Os investigadores esperan que o próximo telescopio espacial James Webb da NASA proporcione moitos máis datos en lonxitudes de onda infravermella máis longas. Estas observacións poden revelar máis evidencia de vapor de auga na atmosfera do planeta e proporcionarán unha vista detallada da súa composición química, o que podería axudar a revelar a causa dos seus ceos amarelos.

FONTE: abc.es/ciencia