AS MARABILLAS NATURAIS MÁIS ESTRAÑAS DA TERRA (XI)

Continúo coa serie as marabillas naturais máis estrañas da Terra, onde viaxaremos polo mundo natural, que nos amosa formas caprichosas, ecosistemas ancorados en milenios pasados, formas misteriosas,...

Hoxé imos a...

11. Río Tinto (Huelva-España)

Os cursos alto e medio do río Tinto, cuxas augas flúen a través da provincia de Huelva, configuran por si sós un das paisaxes máis fermosas e orixinais do Globo Terráqueo. Ao seu irredutible mixtura cromática (a peculiar cor avermellada, do que esta corrente fluvial toma o seu nome, tórnase ocre e amarelo nas ribeiras) agregan unhas condicións ambientais e históricas excepcionais. Destas últimas dá fe o maior xacemento mineiro ao descuberto de Europa, estendido ao longo das súas marxes, cunha historia de actividades extractoras (principalmente de cobre, pero tamén de ferro e manganeso) case tres veces milenaria! iniciada polos  tartesios cara ao 800 a. C. e continuada por fenicios, romanos e musulmáns.

Agora ben: o que fai do río Tinto un fenómeno natural exclusivo non está na súa xeoloxía, senón na súa bioloxía. Durante séculos consideróuselle un hábitat carente de vida, cunha exánime (aínda que colorida) beleza, propia doutro mundo. Efectivamente, o alto contido en metais, a acusada carencia de osíxeno e a extrema acidez das súas augas (pH 2) non permiten a existencia da maioría dos seres viventes. Con todo, este ambiente restritivo non se debe á contaminación mineira. Paradoxalmente, é producido pola propia vida. Trátase de microorganismos que inxeren os  sulfatos metálicos masivos e  excretan óxidos de ferro, transformando os depósitos de minerais e, en consecuencia, os acuíferos do subsolo. Para entendelo: nos ríos veciños non hai acidez, nin accións bacterianas; o ferro deposítase no fondo, sen intervir nese «ciclo marciano» que dá ao Tinto a súa intensa cor avermellada. E isto vén sucedendo desde fai millóns de anos.

Hai tempo que a NASA interesouse por estes seres microscópicos anaerobios, algúns aínda sen catalogar, que non precisan osíxeno para subsistir, estimando que son a clave para buscar vida noutros planetas. Para ese efecto probaron instrumentos científicos deseñados para futuras misións a Marte, onde se sabe que existe auga baixa a súa superficie, nos arredores do río Tinto, cuxos acuíferos, enerxía química e contexto ambiental presúmense moi similares aos do Planeta Vermello.

FONTE: Javier Jayme/abc.es