O IMPACTO DO ASTEROIDE QUE FORMOU O CRÁTER CHICXULUB
Momento no que o asteroide golpeou no México actual / Chase Stone
O impacto do asteroide que hai 66 millóns de anos formou o famoso cráter de Chicxulub, na actual península do Iucatán (México), tivo un efecto catastrófico na Terra. Segundo as teorías máis aceptadas, liberou miles de millóns de toneladas de xofre e dióxido de carbono, bloqueou o Sol e provocou un inverno nuclear que levou por diante ao 75% das especies existentes, incluídos case todos os dinosauros. Unha das causas do seu poder mortífero foi, segundo unha nova investigación publicada en Nature Geosciences, a inclinación coa que golpeou o planeta. "Foi a máis letal posible", conclúen os autores.
Científicos do Imperial College de Londres, a Universidade de Friburgo e a de Texas en Austin, examinaron a forma e a estrutura do subsolo do cráter de 200 km de ancho con datos xeofísicos. Tamén tiveron en conta os resultados obtidos da recente perforación realizada in situ, que sacou á superficie rochas nas que se evidenciaban as forzas extremas xeradas polo impacto. Con estes datos, por primeira vez, reproduciron en simulacións 3D todo o evento, desde o impacto inicial ata o momento no que o cráter final foi formado.
O resultados das simulacións mostran que o asteroide achegouse ao seu obxectivo desde o nordés e golpeou a Terra nun ángulo pronunciado de aproximadamente 60 graos sobre o horizonte, o que maximizou a cantidade de gases capaces de cambiar o clima que foron expulsados violentamente á atmosfera superior. Os entullos máis perigosos foron dispersados por todas partes, o que levou a un inverno nuclear.
A clave entre o diagnóstico do ángulo e a dirección do impacto foi a relación entre o centro do cráter, o centro do chamado anel de pico, un anel de montañas feitas de rocha moi fracturada dentro do bordo do cráter, e o centro das densas rochas do manto elevadas, algunhas a 30 km debaixo do cráter. En Chicxulub, estes centros están aliñados nunha dirección suroeste-nordés. As simulacións do cráter en 3D nun ángulo de 60 graos reproduciron estas observacións case exactamente.
As simulacións, con detalles sen precedentes, poden darnos máis pistas sobre como se forman os cráteres máis grandes da Terra. Simulacións previas en 3D do impacto de Chicxulub cubriran só as primeiras etapas do impacto, que inclúen a produción dun buraco profundo en forma de cunco na cortiza coñecido como cráter transitorio e a expulsión de rochas, auga e sedimentos á atmosfera. O novo traballo, contan os autores, é o primeiro en continuar máis aló e reproducir a etapa final da formación do cráter, na cal o cráter transitorio colápsase para formar a estrutura final.
Os investigadores aseguran que o estudo non só ofreceu información importante sobre o impacto que exterminou aos dinosauros, senón que tamén nos axuda a comprender como se forman os grandes cráteres noutros planetas.
FONTE: Judith de Jorge/abc.es/ciencia
0 comentarios