DECTECTAR A VIOLENCIA DE XÉNERO

Medrou no barrio de Carabanchel de finais dos anos 70. Jero García pasou a súa infancia sorteando a delincuencia, as drogas e a desestruturación social, nese Madrid que tan ben retratou o cinema quinqui. Unha escena: con tan só dez anos, xogando ao fútbol nun escampado, un amigo cravouse unha xiringa usada. “Aquilo cambiou a miña vida para sempre”, relata o agora adestrador.

Abrazou o deporte para sobrevivir á contorna. No boxeo atopou o que el chama “os cinco superpoderes”: constancia, sacrificio, disciplina, motivación e pertenza ao grupo. E grazas a eles nin o seu TDAH, nin a súa nova paternidade, nin as quince fracturas de nariz foron capaces de tombalo. “Nós non somos o golpe, nós somos o que facemos despois”, asegura. Curioso e autodidacta, está convencido de que só con educación pódense ver as oportunidades que se presentan na vida. “Na educación está a información e na información está a solución”, asegura.

Jero García é campión de boxeo, ’kick boxing’ e ’full contact’. Tras retirarse, adícase á formación no seu ximnasio: ’A escola de boxeo’ e é, ademais, presidente da fundación FAID-Jero García de integración a través do deporte e que loita contra o acoso escolar. García presentou tamén varias tempadas do programa de televisión ’Irmán maior’. A súa frase de cabeceira: “O boxeo é vida, vive duro”, dá título á súa primeira novela  autobiográfica.