Blogia
vgomez

ATOPAN UNHA REDE DE LAGOS SALGADOS BAIXO O POLO SUR DE MARTE

Mapa que indica a presenza de auga liquida baixo a superficie do Polo sur de Marte (valores por encima de 15) / Nature Astronomy

A superficie Marte é unha paisaxe estéril, inmóbil desde hai centos de millóns de anos, salvo por algunhas nubes de po e polo avance do  rover Curiosity da NASA. Pero poida que baixo o chan haxa unha paisaxe diferente. Investigadores italianos detectaron varios corpos líquidos subglaciales baixo o polo sur do planeta vermello. O achado, publicado nun artigo de Nature Astronomy suxire que Marte alberga áreas húmidas no seu interior, nas que a auga pode permanecer en estado líquido debido á súa alta concentración de sales.

Investigacións anteriores apuntaran a presenza dun gran corpo de auga na rexión polar de Ultimi Scopuli, detectado por primeira vez en 2018 grazas a MARSIS (Radar Marciano Avanzado de Sondaxe Sub-superficial e da Ionosfera), unha ferramenta que viaxa a bordo da nave Mars Express. "Agora os nosos resultados confirman a detección dun corpo de auga líquida e indican a presenza doutras zonas húmidas próximas", escriben os autores do artigo.

Estes corpos líquidos son en realidade solucións hipersalinas, nas que altas concentracións de sales disólvense na auga, o que explica que poidan permanecer en estado líquido a pesar do frío do polo sur marciano. Varios depósitos salinos foron identificados ao longo do hemisferio meridional de Marte, así que a hipótese dos autores é que algúns deles disolvéronse en rexións subterráneas, creando os lagos salinos.

A posibilidade de que haxa grandes masas de auga hipersalinas en Marte é especialmente interesante debido á relación destes ecosistemas coa vida  microbiana. "Na Terra, certos organismos especializados (halófilos) poden sobrevivir en ambientes moi salgados e extremos", explica unha das autoras do estudo. "Non sabemos canto sal e que composición exacta teñen estes lagos, nin se os nosos extremófilos terrestres serían capaces de sobrevivir alí, pero non é descartable pensar que a vida estivese algunha vez presente". A investigadora matiza que "ser habitable non significa estar habitado; non sabemos nin sequera se sería habitable, dado o coñecemento contextual do subsolo do casquete polar que temos".

A sonda europea Mars Express estivo orbitando Marte desde 2003. Unha cámara de alta resolución toma imaxes da superficie, mentres que MARSIS sonda o que poida ocultarse no interior. As ondas do radar penetran nas rochas e o groso xeo dos polos e rebotan en calquera material co que entren en contacto, para logo reflectirse de novo na nave espacial. O equipo mide así os ecos destas ondas de radio, a partir das que os científicos poden descifrar a composición do subsolo.

Con este instrumental, os investigadores italianos empregaron técnicas similares ás que se usan na Terra para detectar os lagos subglaciales da Antártida, neste caso ao longo unha ampla zona de 250 × 300 km², ao redor do lago achado en 2018. Así, puideron confirmar a súa natureza líquida e identificar outras masas de auga máis pequenas separadas do corpo principal por franxas de material seco.

A procura de auga é un dos elementos fundamentais da exploración espacial. Sen auga, non hai vida tal e como a coñecemos. Sábese por exemplo, que Encélado, unha das lúas de Saturno, alberga un océano de auga subterránea, porque víronse géiseres no seu polo sur. Agora, esta nova investigación achega información sobre a historia da auga en Marte, unha historia que os científicos cren que se remonta a miles de millóns de anos, cando o planeta era aínda novo. Entón Marte era un mundo acuático, un planeta rodeado por unha atmosfera cálida e espesa, con nubes no ceo e auga líquida na superficie. As investigacións suxiren que Marte puido ter suficiente auga para cubrir unha quinta parte do planeta.

Pero co tempo case toda a auga evaporouse e o pouco que quedou conxelouse en grosas capas de xeo ou en finas nubes de gas na delgada atmosfera do planeta. Hoxe en día os científicos están a atopar a maior parte de restos da presenza de auga nos vales que algunha vez albergaron iso ríos e mares. Hai 30 anos, o astrónomo estadounidense Steve Clifford foi o primeiro en teorizar sobre a existencia de lagos de auga líquida baixo o xeo dos polos de Marte, en base ao que descubrira nas investigacións sobre os  casquetes polares terrestres.

En xullo de 2018 presentáronse por primeira vez na revista Science probas da presenza dun importante lago, un quilómetro e medio baixo a superficie do polo sur de Marte. Confirmado con esta investigación, este lago esténdese ao longo de 20 quilómetros e ten case un metro de profundidade.

FONTE: Amado Herrero/elmundo.es/ciencia

0 comentarios