DESCOBREN UNHA QUENLLA CON ÁS DOS MARES DO CRETÁCICO

Recreación artística dunha quenlla águila / OSCAR SANISIDRO

Hai 93 millóns de anos, estrañas quenllas con ás nadaban nas augas do Golfo de México. Do mesmo xeito que as mantarraias, estas quenllas aguia caracterizábanse por ter aletas pectorais extremadamente longas e delgadas que lembran ás ás. O exemplar estudado medía 1,65 metros de longo e 1,90 metros de envergadura. A súa descrición foi publicada na revista Science .

A nova especie, denominada Aquilolamna milarcae, tiña unha aleta caudal cun lóbulo superior ben desenvolvido, típico da maioría das quenllas peláxicas, como o quenlla balea e o quenlla tigre. Estas características anatómicas, combinadas coas súas afiadas aletas pectorais, conferíanlle un aspecto quimérico que combina quenllas e raias.

Coa súa boca grande e supostos dentes moi pequenos, debeu alimentarse de plancto, segundo o equipo de investigación internacional liderado por Romain Vullo do Centro Nacional para a Investigación Científica (CNRS) en Francia, equivalente ao CSIC en España. Os fósiles indican que era unha nadadora relativamente lenta, usando tanto as súas longas aletas pectorais como a súa cola para deslizarse pola auga mentres recollía o plancto suspendido coa súa gran boca aberta.

Os científicos identificaron só unha categoría de grandes alimentadores de plancto nos mares do Cretácico ata o de agora: un grupo de grandes peixes óusevos (pachycormidae), que agora está extinto. Grazas a este descubrimento, agora saben que un segundo grupo, os quenllas aguia, tamén estivo presente.

Fósil da quenlla Aquilolamna milarcae atopado na pedra calcaria de Vallecillo (México) / Wolfgang Stinnesbeck

O espécime completo foi atopado en 2012 en Vallecillo (México). Segundo os investigadores, este sitio, xa famoso polos seus numerosos fósiles de amonitas, peixes óseos e outros réptiles mariños, é moi útil para documentar a evolución dos animais oceánicos.

Ademais de lanzar luz sobre a estrutura dos ecosistemas mariños do Cretácico, o descubrimento das quenllas aguia revela unha nova faceta, ata o de agora insospeitada, da historia evolutiva das quenllas.

FONTE: abc.es/ciencia