OS VACINADOS E OS CURADOS DA COVID PODEN TRANSMITIR O CORONAVIRUS AÍNDA QUE NON TEÑAN SÍNTOMAS

O rexistro de infeccións de persoas que pasaron a covid ou que están vacinadas é escaso. Pero danse e son unha chamada de atención: aínda é pronto para a barra libre, para a volta á normalidade absoluta. Diferentes estudos detectaron infeccións entre un 10% e menos dun 1% de persoas xa inmunizadas, segundo o momento, o colectivo, o lugar da investigación e a pauta de vacinación. Estas persoas, asintomáticas na maioría dos casos grazas á inmunidade natural ou inducida polas vacinas, aínda conservan durante un tempo capacidade de albergar e propagar o coronavirus, aínda que non desenvolvan a enfermidade. A clave para evitar o perigo de que impulsen os contaxios, segundo advirte Guillermo López  Lluch, catedrático de Bioloxía Celular da Universidade Pablo de Olavide (UPO), é “alcanzar a inmunidade de grupo máis ampla posible no menor prazo de tempo”. “É unha carreira contra o virus”, advirte.

O biólogo puido comprobar unha infección dun inmunizado nun caso próximo: unha persoa próxima a el, de 92 anos e vacinada coa dobre dose dunha das marcas que se administran en España, tivo que ingresar en traumatoloxía nun hospital de Córdoba. Fixéronlle a proba rutineira da covid e deu positivo, a pesar de que carecía de síntomas compatibles coa enfermidade.

Jocelyn Keehner e Lucy E. Horton, xunto a outros membros da Facultade de Medicina da Universidade de California (UCLA) e da de San Diego (UCSD), publicaron o pasado marzo en The New England Journal of Medicine (NEJM) os resultados dunha investigación interna: “O risco absoluto de dar positivo para o SARS-CoV-2 [coronavirus causante da covid] despois da vacinación foi do 1,19% entre os traballadores sanitarios da UCSD e do 0,97% entre os de UCLA; estas taxas son superiores aos riscos notificados nos ensaios da vacina contra o coronavirus ARNM-12731 [Moderna] e a vacina BNT162 b2.2 [Pfizer-BioNTech]”

O estudo mostra as mesmas conclusións, aínda que con diferentes cifras, que outro publicado o pasado mes polos Centros para o Control e a Prevención de Enfermidades de Estados Unidos e outros previos reflectidos en Nature e British Medical Journal.

Todos eses traballos confirman a existencia de infeccións en inmunizados, aínda que o seu rexistro sexa escaso. López Lluch explica unha razón: “É moi probable que os casos sexan máis numerosos que os detectados, xa que, na maioría das ocasións, non producen síntomas e, por tanto, a esas persoas, que se consideran inmunizadas, non se lles fai PCR”. Mark Pandori, director do laboratorio de Saúde Pública de Nevada, coincide. “Estamos subestimando os casos de reinfección. Son moi difíciles de determinar, necesítanse equipos especializados para facer ese traballo ou un laboratorio central”, explica en Scientific American.

López Lluch remite a un recente estudo en The Lancet para argumentar que, aínda que a resposta inmunitaria xerada pola vacinación ou polo propio corpo prevén o contaxio e o padecemento das secuelas máis graves da covid, existen inmunizados que se infectan e poden ser un foco de dispersión do virus, aínda que mostren unha sintomatoloxía leve ou nula.

O especialista en bioloxía celular explica que a causa é a carga  vírica, a cantidade de virus que circula polo sangue do infectado. As persoas inmunizadas dispoñen dunha liña de defensa formada polos linfocitos B e T. “Os primeiros producen os anticorpos, estorban ao virus para que non se introduza na célula. Os segundos atácano directamente e xeran intermediarios, como o interferón, as proteínas que sinalan a presenza dun virus e impiden a súa proliferación”, simplifica para explicalo.

Pero mentres este sistema actúa para eliminar a infección, unha persoa, aínda que non desenvolva a enfermidade, pode manter unha determinada carga viral. Neste sentido, López Lluch explica: “A inmunidade é unha cuestión de días. Mentres non somos inmunes, o virus ou o patóxeno ten moito tempo para provocar danos que se reflicten nos síntomas, que son máis graves. As defensas do noso corpo son ineficientes e tardan tempo, entre 10 e 14 días, en activarse por completo. Cando somos inmunes, a resposta dos linfocitos B e T é máis rápida e o patóxeno ten menos tempo para provocar danos. Con todo, se alguén inmunizado, pero con carga viral, emite aerosois fronte a alguén que non ten as mesmas defensas, pode contaxialo. Se a outra persoa está inmunizada, a capacidade de que a enfermidade se estenda é mínima”.

Por esta razón, o biólogo da UPO sinala a importancia de manter as medidas preventivas comúns ata que a vacinación sexa xeral. Esa realidade cambiará, segundo advirte López Lluch, canto máis rápido vacínese e maior alcance teña. “Mentres non se consiga a inmunidade de rabaño”, conclúe o especialista, “as mutacións que confiran unha maior infectividade ao virus terán maior capacidade de propagarse a máis persoas”.

As variantes de rápida propagación do coronavirus conlevan mutacións que lle permiten escapar de parte da resposta inmune creada naturalmente ou mediante a vacinación, segundo un novo estudo publicado en Science por científicos de EE UU, Alemaña e Países Baixos. Os investigadores centráronse principalmente en tres mutacións: K417N, E484K e N501E. Soas ou en combinación, estas atópanse na maioría das principais variantes de SARS-CoV-2 e afectan á espícula, a porta de entrada do patóxeno á célula humana. Os científicos determinaron que algúns anticorpos perden capacidade de neutralizar eficazmente o virus cando as mutacións están presentes.

A importancia da vacinación masiva que inclúa a todos os grupos de idade diante as  reinfeccións apóiaa tamén o neurólogo da Facultade de Medicina Monte Sinaí (EE UU) Seth M. Glickenhaus, autor principal dun estudo sobre reinfección en mozos publicado en The Lancet: “Os nosos achados indican que se produce reinfección por SARS-CoV-2 en adultos novos. A pesar de sufrir unha infección previa, os mozos poden contraer o virus de novo e aínda poden transmitilo a outros. Este é un punto importante a coñecer e lembrar a medida que continúan os despregamentos de vacinas. Os mozos deben recibir a vacina sempre que sexa posible, xa que a vacinación é necesaria para aumentar as respostas inmunitarias, previr a reinfección e reducir a transmisión.”

O estudo mostra, segundo os autores, que os anticorpos inducidos pola infección polo SARS-CoV-2 son en gran medida protectores, pero non protexen completamente contra a reinfección nos mozos. O traballo fixo un seguimento de máis de 3.249 membros do corpo de marines (infantería de mariña) dos Estados Unidos entre maio e novembro de 2020. Ao redor do 10% (19 de 189) dos participantes que previamente pasaran a enfermidade reinfectouse. A investigación determinou que aqueles sen inmunidade tiñan cinco veces máis risco de infección que os participantes con anticorpos, pero estes últimos aínda presentaban algún risco de reinfección.

FONTE: Raúl Limón/elpais.com/ciencia     Imaxe: dataqu.ai