DESCOBREN AS ESTRUTURAS XIRATORÍAS MÁIS GRANDES DO UNIVERSO

AIP / A. Khalatyan/J. Fohlmeister

No noso cosmos, a rotación é algo frecuente. Todo o que vemos xira dunha forma ou doutra. O noso planeta (e todo o que hai nel) xira sobre o seu eixe, do mesmo xeito que todos os planetas e lúas do sistema solar, asteroides ou galaxias. Os obxectos viran sobre o seu eixe e ao redor doutros obxectos máis masivos. Con todo, os cúmulos xigantes de galaxias fano moi lentamente, se é que viran, por iso é polo que os científicos creron que ata aí podía chegar o fenómeno de rotación. Pero, que pasa na maior das escalas cósmicas?

Agora, un novo estudo liderado por astrónomos do Instituto Leibniz de Astrofísica de Postdam e publicado na revista Nature Astronomy expón que os filamentos cósmicos, as estruturas máis grandes coñecidas no universo que poden ter entre 160 e 260 millóns de anos luz de longo e son os fíos da rede cósmica, tamén viran sobre un eixe. Os fíos da rede cósmica ou tubos xigantes feitos de galaxias, estarían, por tanto, virando ao redor do propio eixe filamentario.

Utilizando datos do Sloan Dixital Sky Survey, os científicos examinaron máis de 17.000 filamentos e analizaron a velocidade á que as galaxias que forman estes tubos xigantes movíanse dentro de cada fío cósmico. Os astrónomos descubriron que a forma en que se movían estas galaxias suxería que viraban ao redor do eixe central de cada filamento (ata unha velocidade máxima de 360.000 quilómetros por hora). Os autores sinalaron que non suxiren que todos os filamentos do universo viren, pero que os filamentos xiratorios si que parecen existir.

"Ao  mapear o movemento das galaxias nestas enormes superautopistas cósmicas utilizando o estudo Sloan Dixital Sky, un estudo de centos de miles de galaxias, atopamos unha propiedade notable destes filamentos: viran", comenta  Peng  Wang, líder do traballo.

Observando o movemento das galaxias a ambos os dous lados do suposto eixe de rotación, viron que, efectivamente, as galaxias dun lado parecían moverse cara a nós e no outro, afastándose, que é o que esperariamos dun obxecto en rotación. Ademais, os filamentos que tiñan as coleccións máis masivas de galaxias en cada extremo parecían virar máis rápido que os demais.

"Nestas escalas, as galaxias dentro delas son en si mesmas só mostras de po. Móvense en hélices ou en órbitas en forma de sacarrollas, dando voltas ao redor do centro do filamento mentres viaxan ao longo del. Nunca antes viuse un xiro deste tipo a escalas tan enormes, e a implicación é que debe haber un mecanismo físico aínda descoñecido responsable de apertar estes obxectos", aclara  Noam Libeskind, coautor do traballo.

Os científicos descoñecen como xurdiron tales propiedades da física no universo temperán, pero comprender como inflúe nas estruturas máis grandes do universo podería ser clave para desentrañar este misterio.

A intención é comprender a orixe do xiro dos filamentos a través de simulacións por computador para ver como se comporta a materia nas maiores escalas cosmolóxicas.

FONTE: Sarah Romero/muyinteresante.es